[Octavia Blackburn]

[Octavia Blackburn]

Przyprowadzili mnie do tego pomieszczenia i posadzili na krześle. Wstrzyknęli mi serum prawdy i zaczęły się tortury prądem, gdy to mnie osłabiało cucili mnie wstrzykując mi adrenalinę. Po paru godzinach zaczęli wymyślać inne tortury co jakiś czas zaglądał tu Percy i Amanda by sprawdzić czy coś ze mnie wyciągnęli, ale ja nic nie mówiłam. Po około 9 h wszyscy wyszli z pomieszczenia zostawiając mnie tu ledwo przytomną.

[Amelia Jones]

wszedłem czym prędzej do pomieszczenia.Nikogo nie było poza pół p[rzytomna alex.podbiegłem do niej klękając przy krzesle i od razu uwalniając ją z łańcuchów czy tam pasów czym tam była przytszpilona do krzesła.-Alex...? Słyszysz mnie? - spytałem

[Octavia Blackburn]

Otworzyłam powoli oczy słysząc głos Michaela...-co tak długo?-spytałam krzywiąc się z bólu...-nic im nie powiedziałam , tak jak mnie prosiłeś

[Amelia Jones]

Usmiechnąłem sie lekko do niej ciesząc sie, że jest przytomną.-Wiem.Dzieki.jestem twoim dłuznikiem Alex... - powiedziałem.-Ale nie tutej.Porozmawiamy u ciebie.mam cie stad zabrac do domu - powiedziałem biorac ja na ręce.

[Octavia Blackburn]

-ała- wyjęczałam gdy wziął mnie na ręce. Delikatnie oparłam głowę o jego ramię i poszliśmy do wyjścia z sekcji.

[Lirio Vellarde]

Dobrze znałapomieszczenie w którym została uwięziona i znała też aż za dobrze metody działania Amandy. Aż za dobrze je znała. Była jednak przerażona tym co Percy może zrobić małemu Nico. Po chwili przyszła Amanda, pamiętała ją aż za dobrze i to działało również w drugą stronę. Rozpoczęła to co zwykle robila, tortury w tym była zdecydowanie najlepsza. Zaczęła ją powoli acz skutecznie dręczyć, torturować. Mówić o tym co zrobi a co zrobili z małym i to było najgorsze.

[Lirio Vellarde]

Nie wiedziała ile spędziła tu minut, dni, godzin. Nie wiedziała ile czasu minęło od jej schwytania. Była praktycznie wyczerpana. Nagle usłyszała jakiś huk, znajomy odgłos wysadzania. A więc ktoś coś narozrabiał. Huk i poruszenie konstrukcji poluzowały więzy, łańcuchy które udało się zerwać. Wiedziała, że musi uciekać. I to zrobiła, bez wahania strzelając do jednego ze strażników. No cóż oni chcieli zabić ją, ona zabiła jego. Zniknęła

[Octavia Blackburn]

Dwóch agentów wprowadziło mnie do pomieszczenia. Przykuli mnie do łańcuchów, starałam się utrzymać na nogach powoli zaczęłam kojarzyć co się dzieje, strasznie bolała mnie głowa od uderzenia. Rozejrzałam się dookoła , byłam sama , ale z pewnością nie długo. Próbowałam uwolnić swoje ręce z łańcuchów.

[Percy Rose]

Wszedłem do pomieszczenia z jednym agentem. Kazałem mu na razie stanąć z boku, podszedłem do Alex...-znowu się spotykamy...a teraz mi powiesz gdzie ukrywa się Michael inaczej zginiesz i to w męczarniach, dlatego radzę Ci zacząć gadać jeśli chcesz przeżyć -powiedziałem stanowczym tonem.

[Octavia Blackburn]

Zaśmiałam się na słowa Percy`ego...-a kto powiedział , że chce przeżyć...możesz mnie torturować lub od razu zabić niczego się ode mnie nie dowiesz, to tego mnie tu uczyliście więc powinieneś być dumny ze swojej pracy-powiedziałam.

[Octavia Blackburn]

Przez parę dni byłam torturowana, przez Amandę i jej pomocników. Ledwo trzymałam się na nogach. Gdy podali mi serum prawdy i to nie podziałało , starali się wyciągnąć ode mnie informacje poprzez zadanie mi jak najwięcej bólu, miałam poro ścinane całe plecy od kija i innych narzędzi , którym posługiwał się koleś od tortur. Byłam coraz mniej przytomna , straciłam dużo krwi co powodowało , że byłam ledwo żywa. Oczywiście nic nie powiedziałam o Michaelu i o tym gdzie się znajdował.

[Lucas]

Załatwiłem strażników przy pomieszczeniu tortur i zajrzałem tu oczywiście dając najpierw pistolet by ewentualnie strzelać.... - Alex.... - podszedłem do niej i zaczałem ja uwalniać - mam alex - powiedziałem do Michaela i marcusa przez nasz system rozmów... i uwalniałem ją pomagając się stąd wydostać - dasz rade iść??

[Octavia Blackburn]

Powoli otworzyłam oczy , ale i tak miałam wszystko zamazane, nie wiedziałam dokładnie co się dzieje , bo byłam ledwo żywa...-kim jesteś?-spytałam i złapałam się za jego koszulkę gdy uwolnił moje ręce.