[Josephine Morgan]

Patrzyłam jak wyrzucają Lucasa z budynku.
-o co chodziło temu kolesiowi ?-spytałam bo nie wiedziałam co mam o tym myśleć.
-wiesz , że teraz to już nie ma żądnego znaczenia, moi rodzice myślą , że jestem z Tobą -powiedziałam i usiadłam na brzegu biurka.
-domyślasz się kto mógł to zrobić ?-spytałam mało kto wiedział o moim powrocie do TH.

[Emily Johnson]

-Pomylił mnie z kimś..-powiedziałem o Lucasie..-Mam znajomego, który wygląda podobnie, jest trochę.. Hmm.. no niezrównoważony..-powiedziałem do niej..-Ale nie mów o tym nikomu, ok?-zapytałem i spojrzałem na nią badawczo..
-No wiem o tym, ale nie możesz im wytłumaczyć, że nie jesteś?-zapytałem i spojrzałem na nią..
-Nie chciałem byś miała przez to kłopoty z nimi..-westchnąłem..
-Nie mam pojęcia, kto to mógł być..-powiedziałem..

[Josephine Morgan]

-co ?-spytałam bo nie mogłam uwierzyć , żę Christian może mieć kogoś takiego za znajomego. Nie chciałam dopytywać dalej bo coś czułam , że juz bym się całkowicie załamała.
-nie mogę im wytłumaczyć , kazali mi wybrać ....Ty czy oni i wybrałam Ciebie -powiedziałam, źle się czułam z tym , że rodzicie nie potrafili mi zaufać w sprawach co jest dla mnie najważniejsze
-już nie mam kłopot ów , bo nie mam rodziny -powiedziałam

[Emily Johnson]

-No.. -pokiwałem głową..-Podobno teraz trafił do psychiatryka.. Poznałem go bardzo temu, bo był do mnie podobny, robilismy czasem różne głupoty, wykorzystując wygląd.. Ale w sumie nie miałem pojęcia, że robił takie rzeczy..-powiedziałem spokojnie.
Spojrzałem na nią i zdziwiłem się..-Wybrałaś mnie?-zapytałem i uśmiechnąłem się kącikowo, w sumie fajnie się poczułem z tym..
-Nie chcesz pojechać tego wyjaśnić?-zapytałem..

[Josephine Morgan]

-dobra nie chcę wiedzieć takich rzeczy-powiedziałam miałam dosyć nowości na dzisiejszy dzień.
-tak, wybrałam Ciebie -powiedziałam patrząc w jego oczy.
-nie znasz mojej rodziny , jeśli wybieram innych , a nie rodzinę to już nie posiadam rodziny , moja matka Cię nienawidzi , tak samo mój ojciec -powiedziałam i usiadłam przy biurku.
-muszę się stąd zabrać do domu , stamtąd będe pracowała , tu nie ma dla mnie miejsca-powiedziałam i spojrzałam w jego oczy.

[Emily Johnson]

Spojrzałem na nią i pokiwałem tylko głową..-No dobra, jak chcesz, chciałem Ci powiedzieć tylko o tym, byś się nie dziwiła..
-No to może to był zły wybór..-powiedziałem i zmarszczyłem brwi..-Na prawdę są tacy, że nie można im nic wytłumaczyć? I nie da się jakoś z nimi pogadać na ten temat?
-Taylor Cię zawiezie..-powiedziałem i spojrzałem na kierowcę..-A potem przyjedzie do mnie, bo mamy do pogadania..-dodałem juz w stonę Taylora.

[Josephine Morgan]

-oni Tobie nie ufają ile razy bym mówiła , że nie jesteś taki jak tamten , oni nie wierzą boja się , że mnie skrzywdzisz -powiedziałam i spojrzałam w jego oczy.
-nie wybrałam źle , juz źle postąpiłam pół roku temu i nie chcę znowu tego przeżywać , jeśli moja rodzina mi nie ufa, że potrafię o siebie się zatrszczyć trudno mogę być sama i tak zawsze byłam sama , oni potrzebowali mnie dla pieniędzy -powiedziałam wzięłam swoją torebkę.
-spotkamy się w domu ?-spytałam i złapałam go za rękę i tak już ludzie gadali więc to nic by nie zmieniło.

[Emily Johnson]

Pokiwałem tylko głową na jej słowa i spojrzałem w jej oczy.
-No cóż.. W takim razie cieszę się, że wybrałaś mnie..-powiedziałem tylko, ująłem jej podbródek, a potem pocałowałem ją w czółko.
-Spotkamy się później..-powiedziałem spokojnie i ścisnąłem jej dłoń..

[Josephine Morgan]

-nie odejdę i nie zrezygnuję z Ciebie , a jeśli będzie trzeba to sama Ci się oświadczę -powiedziałam miałam gdzieś swoją rodzinę.
-i nie chodzi o to , że wstydzę się być przy Tobie w gazetach , po prostu nie chcę , żeby on mnie odnalazł, to zawsze był ten powód -powiedziałam przejechałam ręką po jego klacie.
-widziszym się w domu-powiedziałam i wyszłam szybko z budynku , wsiadłam do samochodu i Taylor zawióz mnie do domu.

[Emily Johnson]

Spojrzałem na nią i mnie zamurowało na chwilę, jak walnęła o tych oświadczynach.. W sumie nie wiedziałem wcześniej jaki miała powód by unikać tych zdjęć, a ten był całkiem rozsądny..
-Tak, do zobaczenia..-powiedziałem i puściłem jej dłoń jak wyszła, a potem zacząłem się zastanawiać, dlaczego tak walnęła o tych oświadczynach, czyżby tego chciała?