[Tyrone Dallas]

[Tyrone Dallas]

Przeszedł z salonu, zostawiając tam przyjaciółkę i wziął się za przygotowywanie obiadu. Obrał ziemniaki, wziął się za marynowanie mięsa

[Nicolette McCartney]

Weszła do kuchni z nieco rozczochranymi włosami.
- Następnym razem to może nie kładź mnie na hamaku...spadłam i się potłukłam - powiedziała mu z wyrzutem.
Podeszła do blatu przy umywalce i usiadła na nim

[Tyrone Dallas]

Słysząc hałas z salonu od razu chciał tam iść, zobaczyć co się stało, jednak zaraz przyszła i wyjaśniła. Z jednej strony jego wina, z drugiej wyglądała całkiem zabawnie..
-Wybacz, nie wiedziałem, że się nie utrzymasz.. Dać ci lodu?- Zapytał zaraz, żeby w razie co dać jej coś przycisnąć do obolałych miejsc..

[Nicolette McCartney]

- Gdy śpię to nie zawsze kontroluję swe ruchy, a więc możliwość upadku jest całkiem spora - powiedziała.
Skinęła twierdząco głową, zawsze mniej widoczne siniaki będzie miała. W międzyczasie rozglądała się po kuchni, mając w powietrzu nogami

[Tyrone Dallas]

-Mm. Zapamiętam, następnym razem położę cię w sypialni.- Odpowiedział zaraz, by to podejść do lodówki.. Dolna jej część była zamrażarką, więc wyjął z niej worek z lodem, który to zaraz jej podał..
-Pizzy nie zjadłaś, to może na obiad się skusisz? Będzie dwadzieścia minut.-Zaproponował zaraz

[Nicolette McCartney]

- Tak chyba będzie bezpieczniej, mniejsze prawdopodobieństwo, że spadnę z wysokości – odparła.
Sięgnęła po worek z lodem przykładając go do ramienia. Jak zawsze miała tak szczęście spaść, aby przynajmniej twarzy nie uszkodzić.
- Zjadłeś moją pizze?! – zapytała.
No cóż skoro zasnęła to nie wiadomo co on zrobił z jej porcją.
- Ale niech będzie, zjem obiad. Chociaż pozwolisz, że się przebiorę? – zapytała.
Przywykła chodzić w szortach, a zawsze miała coś na zmianę zwłaszcza gdy wiedziała, że wychodzi poza dom a może jej się przydać

[Tyrone Dallas]

-Nie, nie zjadłem. Jest zimna, bo żeś jej nie jadła, a drugi raz odgrzewane będzie paskudne.-Odpowiedział spokojnie. Pizza leżała dalej na stoliku w salonie, nie tknął jej! Pytała, czy może się przebrać, to skinął głową.
-Jak chcesz coś mojego, to śmiało do sypialni, tam mam szafę..- No cóż, nie wiedział, że miała przy sobie coś na zmianę, więc chciał ją uraczyć czymś swoim.. Toć jakby wzięła jego koszulkę jakąś, to nie musiałaby zakładać spodni, a jedynie zostać w bieliźnie, wszak jego rozmiar na niej wyglądałby jak sukienka..

[Nicolette McCartney]

- No bo zasnęłam. Ale uwierz zimna pizza również nie jest taka zła – powiedziała całkowicie szczerze.
Nie raz i nie dwa zjadła zimną pizzę, bo akurat taka była gdy wracała do domu, a nie chciało jej się niczego podgrzewać. Tak, tak to był jej wcześniejszy obiad.
- Hmm to pójdę ci przejrzeć szafę – stwierdziła.
Zeskoczyła z blatu ruszając w kierunku jego pokoju. Nie chwaliła mu się, że ma coś na zmianę, bo nie widziała w tym potrzeby. Niestety taka była prawda bo co którą koszulke brała to była na nią znacznie za duża. W końcu zdecydowała się na jakiś czarny t-shirt a do tego założyła swe szorty, których i tak nie było widać. Wróciła do kuchni.
- Ja się w tym chyba utopię – stwierdziła od razu

[Tyrone Dallas]

Widząc ją w takim ubranku, ledwo co powstrzymał się od śmiechu.. W tym czasie wystawił już talerze, nałożył na nie ziemniaki i mizerię, teraz tylko czekał na mięso w piekarniku..
- Mm. Słodko wyglądasz.. Koszulka i sukienka w jednym.- Rzucił uśmiechnięty.. Cóż, zawsze uważał, że kobiety w męskich, przydużych ciuchach wyglądały apetycznie..

[Nicolette McCartney]

- Taaa wyglądam słodko zwłaszcza, że jak weźmiemy pod uwagę jest to na mnie znacznie za duże - powiedziała.
No cóż to i tak było chyba najmniejsze co znalazła w jego szafie, a więc zbytniego wyboru nie miała. Usiadła na powrót na blacie tym razem już w całej okazałości odsłaniając swe nogi.
- Ale jest całkiem niezła - dodała o koszulce

[Tyrone Dallas]

No nóżki miała ładne! Jednak wzrok swój skupiał na jej twarzy.. No teraz akurat spojrzał na leżącą na niej koszulkę.
-Mhm. Możesz ją sobie zachować, nosiłem ją na siłownie, jednak jest już za ciasna.- Rzekł po chwili. A no masa mięśniowa wzrosła, to też już ten rozmiar był za mały! Mięsko w końcu wyjął, dołożył na talerze i ziemniaki polał sosem, który to robił się z mięskiem. Pachniało nieźle, a pewnie smakowało jeszcze lepiej..
-Smacznego.- Rzucił, kładąc na oba talerze po widelcu.

[Nicolette McCartney]

- Za ciasna?! To było najmniejsze co znalazłam, a i tak jest znacznie za duże – powiedziała do niego.
W tej chwili widać było jak bardzo różnią się od siebie, jakby porównać karzełka do wielkoluda. Coś w tym jednak było. Na niego za małe, na nią za duże. Sięgnęła po swój talerz nie zmieniając jednak miejsca, tu jej było dobrze.
- Dziękuję i tobie również życzę smacznego – rzekła

[Tyrone Dallas]

Skoro miała zamiar jeść tu, to i on zje, wszak sam do jadalni nie pójdzie.. Uśmiechnął się do niej, po czym to wziął się za jedzenie. Jedzenie wyszło dobre, czyli potrafił gotować! No to była niezła niespodzianka, jak na kogoś, kto większość czasu je mrożone rzeczy..

[Nicolette McCartney]

Po prostu nie widziała potrzeby, aby iść do jadalni skoro równie dobrze mogą jeść tutaj.
- Wyszło ci całkiem dobrze - powiedziała będąc całkiem szczera w swym słownym uznaniu dla niego.
Skupiła się na jedzeniu, a więc naturalne, że musiała w chwili obecnej milczeć. Po chwili gdy zjadła chociaż część, uśmiechnęła się tak, że było widać iż coś jej chodzi po głowie. Zawsze miała wtedy ten typ uśmiechu.
- Wiesz widziałam u ciebie taką fajną, flanelową koszule w czarno-czerwoną kratę. - powiedziała