[Brooke Davis]

Podeszłam do drzwi i je otworzyłam spojrzałam na Mila ze złością , ale się opanowałam , żeby na niego nie nawrzeszczeć.
-co tutaj robisz?-spytałam patrząc na niego , ale nie zamierzałam wpuścić go do środka.

[Joel Goran]

- Przyjechałem do Ciebie i dzieci - powiedziałem i sie do niej uśmiechnałem - nie wpuścisz mnie? - spytałem nie wiedząc, że jest zła czy coś - przepraszam nie dałem rady być w nocy, chciałem się zakraść ale miałem dziwne głuche telefony i mysle, że mój ojciec coś kombinuje - powiedziałem szczerze - obawiam się, że będzie próbował odzyskać Bellę a wiesz jaki on jest i skoro odzyskałem siostrę to nie chce by znowu miał nad nia władzę. To moja jedyna rodzina, rozumiesz to przecież, prawda??

[Brooke Davis]

-nie nie rozumiem tego , a dzieci jeszcze śpią więc możesz przyjść później -powiedziałam i dalej nie odsuwałam się od drzwi.
-nie mam ochoty z Tobą rozmawiać Milo...więc lepiej będzie jeśli sobie pójdziesz -powiedziałam szczerze bo byłam na niego strasznie zła , a nie chciałam się z nim kłócić.

[Joel Goran]

- Lois jesteście moja najbliższą rodziną, ale sama nie chciałabyś znowu stracić Jessici przez ojca czy kogokolwiek. Powinnaś to rozumieć... Wiesz jaki jest mój ojciec i jak próbuje niszczyć wszystko co mam czy kiedykolwiek ktokolwiek z nas miał Wiem, że to rozumiesz i wiem, że jesteś zła... Przepraszam... - cholernie zalezało mi na tym by mnie zrozumiała lub spróbowała zrozumiec

[Brooke Davis]

-to że mnie przeprasza niczego nie zmieni, bo jestem dalej na Ciebie zła więc przyjdź później -powiedziałam miałam coraz bardziej dość tej jego siostry i najchętniej chciała bym żeby wróciła do ojca i nie mieszała u nas.
-a może to Twój ojciec ja przysłał na przeszpiegi-spojrzałam na niego i sama nie wierzyłam , że to powiedziałam na głos.

[Joel Goran]

Spojrzałem na nia tak samo zaskoczony - Naprawde tak uważasz?? - spytałe i oparłem sie tam reka o śianę obok drzwi - może porozmawiajmy o tym spokojnie, wpuść mnie, chyba lepiej o takich rzeczach nie rozmawiać publicznie, co?? - nie sądziłem by Bella mogła być tu wysłana przez niego, wierzyłem jej, że uciekła ale nie chciałem na ten temat kłócić sie z Lois

[Brooke Davis]

-nie chcę z Tobą rozmawiać Milo , nie teraz i nie tutaj -powiedziałam patrząc na niego.
-nie wiem co mam myślę , ale wiem jedno ona jest ważniejsza ode mnie więc wracaj do niej i nie wchodź mi w drogę

[Joel Goran]

Nie ustapiłe - Lois nie jest wazniejsza, po prostu dopiero przyjechała, teraz zwiedza miasteczko, pokazałem jej restauracje wyjaśniłem co ma robić i ułozyłem grafik, ale nie jest ważniejsza niż Ty. Zrozum wczoraj i na komórke i na domowy miałem głuche telefonu. Z nieznaneo prywatnego numeru. Boję sie, że ojciec mnie sprawdza a raczej sprawdza czy jestem i czy ona u mnie jest. Nie przyjechałem bo myslałem, że ktos się zjawi w domu... Poza tym myslałem by Ci zrobic niespodzianke i przyjść rano na wspólne śniadanie z dzieciakami i może wsólny rodzinny dzień

[Brooke Davis]

-nie wierzę Ci Milo , poza tym dalej jestem na Ciebie zła więc lepiej będzie jak sobie pójdziesz , jeśli chcesz mogę przyprowadzić dzieciaki do Ciebie na noc i spędzisz z nimi czas-powiedziałam patrząc na niego. Ja też nie zamierzałam ustąpić , więc na pewno niech nie liczy , że mu się uda ze mną.

[Joel Goran]

- Chciałem spędzić czas z dziećmi i kobietą, która kocham - powiedziałem nadal stojąc w miejscu - wybacz mi, wiesz, że nie zawsze idzie nam tak jak byśmy chcieli, chciałem być z Tobą w tę noc, ale nie wyszło, ale jestm juz od rana, no Kochanie wybacz mi, przeciez wiesz, że warto sobie wybaczać - usmiechnałem sie do niej szeroko by ja jaoś obłaskawić - Kochanie??!! - popatrzyłem na nia unosząc lekko brew - może wejdę i usiądziemy razem, Ty u mnie na kolankach i będzie miło, co?? - nie żebym był głupi, ale musiałem sprawdzić czy się nie boczy by sie pogodzić w konkretny i wyjątkowy sposób

[Brooke Davis]

-nie nie mam ochoty , na spędzenie z Toba czasu , przepraszam , ale marnujesz mój czas , a dzieci się zaraz obudza i nie maja śniadanie więc zajmij się siostrą , albo restauracją albo czymkolwiek innym -powiedziałam

[Joel Goran]

- Pomoge Ci przy sniadaniu, no chyba dla dzieciaków możemy to zrobic i spędzić czas jak rodzina prawda?? - popatrzyłem na nia troche smutnymi oczyma bo naprawdę takie jej podejście mnie raniło. Nie mogłem nic poradzić na to co sie stało ale i na to co obecnie do mnie czuła - kocham Cię Lois, prosze, jak nie dla mnie to dla dzieci

[Brooke Davis]

-nie dzieci nie potrzebują takich śniadań , jeśli chcesz popołudniu je Ci przyprowadzę i spędzisz z nimi czas-powiedziałam poważnym tonem , dla mnie to nie były żarty , ani nie miałam nastroju do śmiania się.
-jeszcze coś chcesz?-spytałam bo chciałam iść do kuchni.

[Joel Goran]

- Tylko jeszcze jedno - [owiedziałem i przyciagnałe ja do siebie łapiąc w pasie i namietnie pocałowałem jej usta - pal licho, że publicznie i że sąsiedzi nas widzą bo jest biały dzien. Lois to moja żona i nie miałem zamiaru sie kryć z tym, że ją strasznie i szaleńczo kocham

[Brooke Davis]

Odwzajemniłam jego pocałunek i przysunęłam się jeszcze bliżej do niego , nie odrywałam się od jego ust. Skoro juz się pieprzyli na plaży to pocałunek zdecydowanie nie był niczym nadzwyczajnym czego by sąsiedzi nie widzieli.