[Marcos Quesada]

[Marcos Quesada]

Przyjechali na cmentarz motorem. Zaparkował motor i poszli alejką
-dawno mnie tu nie było -powiedział do swojej narzeczonej.

[Marina Cervantes]

-Mnie też...- powiedziała. Przed wejściem kupiła jakieś kwiaty w bukiecie i podeszła do grobu Alejandro. Klęknęła tam na trawce i złożyła kwiatki na pomniku.. chwilę się modliła.. a w zasadzie z nim rozmawiała w myślach.

[Marcos Quesada]

On stał przy niej i również rozmawiał ze swoimi przyjacielem, którego mu strasznie brakowało. Miał tylko nadzieję, że tam gdzie jest jest szczęsliwy i cieszy się tym , że oni tu na ziemi są razem

[Marina Cervantes]

W sumie wpadła w taki jakiś refleksyjny nastrój i zadumę..
Wstała z kolan i objęła Marcosa w pasie..
-Tesknie za nim...- powiedziała cichutko. Nie mogła się pogodzić z jego śmiercią.. bezsensowna, za szybką..

[Marcos Quesada]

-ja też Kochanie -powiedział i objął ją
-mam nadzieję, że jest szczęśliwy tam gdzie jest teraz -powiedział i mocno ją do siebie tulił

[Marina Cervantes]

-Ja też.. - uśmiechnęła się pod nosem.. chwilę jeszcze stali w milczeniu.. a potem ruszyli z powrotem na parking..
Wsiedli na motor i odjechali.