[John Hemsworth]

-Ssssoo chseszzz...-wyjąkał z siebie nie otwierając nawet oczu, lekko się poruszył, ale dalej leżał na tej ławce. I na domiar wszystkiego jeszcze zaczął chrapać...

[Josephine Morgan]

-wstawaj !-warknęłam na niego i znowu go poszarpałam teraz trochę mocniej.
-nie możesz spać w parku -powiedziałam i poklepałam go po twarz , żeby otworzy oczy i na mnie spojrzał.
-Joseph obudź się

[John Hemsworth]

-Ale o sso chosii pani władzo.-powiedział lekko otwierajac oczy, bo teraz jednak na niego to trochę podziałało.
-Gszeczsznie sobie szpie.-powoli, ale ledwo usiadł sobie na ławce i spojrzał jednym przymrużonym okiem na Heather.
-Dam szie pani zaarsztować.-wyciągnął do niej ręce złączone. Nie poznał jej w pierwszej chwili bo było dośc ciemno xD

[Josephine Morgan]

-tak zaraz Cię zaaresztuję -powiedziałam i zaśmiałam się , zamówiłam taksówkę bo w takim stanie sama go nie doprowadzę do domu.
-wstajemy przystojniaczku -powiedziałam i pociągnęłam go za rękę.

[John Hemsworth]

-A gdzie kajdanki?-powiedział patrząc na swoje dłonie bez żelaznych obrączek xD
-Nie będzie.-zrobił smutną minę i wstał chwiejąc się i mało nie przewracając.
-sztoję, sztoje, jest ok.-pokazał "ok" jedną dłonią i ruszył dróżką przed siebie trochę się zawijając na boki.

[Josephine Morgan]

Złapałam go w pasie i szłam z nim , wyglądaliśmy jak para pijaków. Kiedy doszliśmy do końca dróżki , taksowka już na nas czekała. Najpierw wepchnęłam Josepha do taksówki , a później sama wsiadłam. Podałam adres i pojechaliśmy.

[Melanie Salley]

Przyszłam do parku, żeby odpocząć po ciężkim dniu. Pomyślałam, że przyda się trochę wytchnienia od nauki. Jesienne kolory drzew, świeże powietrze... to jest to. Usiadłam na ławce, zamknęłam oczy i zupełnie o niczym nie myślałam. Przeniosłam się w inny, magiczny świat - świat przyrody. Szum drzew, szelest liści... i nic więcej. Byłam pewna, że właśnie tego mi było trzeba.

[Lily Collins]

Dzisiaj postanowiłam się wybrać do parku na mały spacer. Na ławce zauważyłam siedzącą Melanie więc pomyślałam że się przywitam mając nadzieję że nie będę jej przeszkadzać. Hej Melanie -przywitałam się. - Też postanowiłaś się przewietrzyć? - spytałam.

[Melanie Salley]

Gdy tak siedziałam na ławce, zatopiona w odgłosach przyrody, nagle usłyszałam znajomy głos. Nie dobiegał on z daleka, słyszałam go tuż przed sobą. Na dźwięk swojego imienia otworzyłam oczy. Byłam trochę zaskoczona, gdyż nie spodziewałam się, że akurat kogoś tu spotkam (w końcu siedziałam w parku zaledwie od około dwudziestu minut). Widok Rosie stojącej tuż obok mnie, dodatkowo poprawił mi humor. Wstałam by się z nią przywitać.
- Hej, miło cię widzieć, co tu robisz ? - zwróciłam się do przyjaciółki.

[Lily Collins]

Uśmiechnęłam się na myśl że Melanie cieszy się że tu jestem. -Musiałam się trochę przejść -powiedziałam. - Ostatnio nie mieliśmy okazji porozmawiać trochę dłużej prawda ? - spytałam z małym zawodem w głosie. - A co ty tu robisz ? Mam nadzieję że nie przeszkadzam .

[Melanie Salley]

Uznałam, że ten zbieg okoliczności, to może być początek fajnego spotkania. Pomyślałam, że to kolejna szansa na rozmowę po latach. Będzie można pogawędzić o tym i o tamtym. Miło jest spędzać czas, z kimś ważnym.
- Nie ni przeszkadzasz; przyszłam trochę odpocząć na świeżym powietrzu - stwierdziłam. - Jak tam twoje mieszkanie... urządzone ? - spytałam zaciekawiona.

[Lily Collins]

- Tak wszystko już urządzone . Nie lubię się przeprowadzać po prostu nie czuję się tu jak u siebie - powiedziałam. - Mam nadzieję że z czasem się zaklimatyzuje i poznam miłych i ciekawych ludzi. Cieszę się że się spotkałyśmy. Od dzieciństwa gdy się rozstałyśmy myślałam że już nigdy się nie spotkamy a tu proszę , oto jesteś - odparłam z uśmiechem. - Trochę się zmieniłaś ale i tak bym ciebie poznała nawet z daleka - zaśmiałam się.

[Melanie Salley]

Miło było wiedzieć, że Rosie cieszy się tak bardzo jak ja, z tego że po latach znów możemy się widywać. Dobrze jest mieć z kim porozmawiać, zwłaszcza gdy tak naprawdę jest się tu nowym. Tree Hill (póki co tymczasowo), to dla mnie nowy rozdział w życiu; wiedziałam, że dla Rosie także. Nagle.. uświadomiłam sonie, że coś w tym musi być, że to nie może być tylko i wyłącznie przypadek, że się spotkałyśmy.. i to właśnie teraz. Ucieszona tym spostrzeżeniem uściskałam spontanicznie Rosie. Coś mi mówiło, że właśnie teraz, w tej chwili, muszę się z nią podzielić myślami, które krążą w mojej głowie.
- Dobrze, że tu jesteś... tak bardzo się cieszę, że tutaj zamieszkałaś - powiedziałam wzruszona. - Czuję, że to nie przypadek, że spotkałyśmy się tutaj w Tree Hill - stwierdziłam z przekonaniem. Czuję, że los chciał byśmy się spotkały i mogły się wzajemne wspierać w nowej dla nas sytuacji - dodałam po dłuższej chwili milczenia.

[Lily Collins]

Odwzajemniłam uścisk Melanie i powiedziałam : - Może los chciał żebyśmy po latach znowu się zaprzyjaźniły jak za czasów dzieciństwa. W Tree Hill nie mam tu nikogo znajomego niestety i cieszę się że to ty właśnie pojawiłaś się po raz kolejny w moim życiu. - zwierzyłam się jej szczerze. Bardzo się cieszyłam że mogę z nią porozmawiać i miałam nadzieję że dalej będziemy się przyjaźnić jak za dawnych czasów.

[Melanie Salley]

Poczułam się jeszcze lepiej, wiedząc, że Rosie podziela moje zdanie. Teraz już byłam więcej niż pewna, że wszystko będzie dobrze. Wiedziałam, że nawet gdyby pojawiły się jakieś nieoczekiwane przeszkody, to nie dadzą nam radę. Serce podpowiadało mi, że razem pokonamy wszystkie przeciwności. W głębi duszy czułam że Rosie, również wierzy w to, że może być tylko lepiej. Po tych wspólnych zwierzeniach, ze zdziwieniem stwierdziłyśmy że siedzimy tu już prawie dwie godziny.
- Rosie, długo tu już gawędzimy... co teraz ? - spytałam, licząc że pomoże mi podjąć decyzję.