[Derek Morgan]

Kiedy wyszli z gabinetu wróciłem do przeglądania akt , bo pracowałem nad ważną sprawą. Miałem sporo poszlak , a nie było na razie żadnego podejrzanego co nie zapowiadało się za ciekawie. Sprawa robiła się coraz bardziej skomplikowana , ale nie zamierzałem się poddawać.

[Brian Winchester]

Weszłam do gabinetu , wziąłem z biurka akta sprawy zeznania świadków. Przyjrzałem się temu posiedziałem nad sprawą jakieś 4 h zawołałem policjanta , który prowadzi sprawę nakierowałem go co ma dalej zrobić. Kiedy wyszedł dokończyłem swoją sprawę i wyszedłem z gabinetu. Poszedłem do wyjścia.

[Brian Winchester]

Wszedłem do gabinetu. Zająłem swoje miejsce i od razu zabrałem sie za przeglądanie akt , chciałem dzisiaj szybciej skończyć pracę.

[Gia Rubens]

Sekretarka jej męża była tak zaskoczona, że widzi Abby, że przeszła obok niej nawet nie musząc słowa wypowiedzieć, stanęła przed drzwiami, odetchnęła kilka razy głęboko, a potem zapukała do drzwi, dopiero słysząc proszę, weszła do środka i zamknęła je za sobą.
-Hej..-powiedziała i spojrzała na miłość swego życia.

[Brian Winchester]

Uniosłem głowę i myślałem , że to któryś z pracowników , ale tego się nie spodziewałam.
-cześć co Ty tutaj robisz ?-spytałem od razu miała się do mnie nie zbliżać.
-na dniach zajmę się naszym rozwodem , wtedy dam Ci znać co dalej -powiedziałem stanowczym głosem.

[Gia Rubens]

-Chciałam się z Tobą zobaczyć..-wyjaśniła w jednym krótkim zdaniu, sama do końca nie wiedziała, co tu robi, jakie ma dla niego propozycje, jedno wiedziała.. nie chciała ich stracić..
-Brian..-powiedziała i podeszła do biurka..
-Proszę Cię.. Możemy nie mówić na razie o rozwodzie?-zapytała i spojrzała w jego oczy.

[Brian Winchester]

-nie to już jest postanowione , a kiedy jesteś na miejscu chcę mieć to za sobą , bo możesz za chwilę znowu mi zniknąć , a ja nie mam czasu na czekanie -powiedziałem i spojrzalem na nią.
-wybacz , ale chcę spotykać się z Beth nie mając żony , to chyba jest logiczne -spojrzałem na nią.

[Gia Rubens]

-Nigdzie się nie wybieram..-powiedziała Abby i spojrzała na swojego męża..-Chcę tu być dla Ciebie i dla naszego synka, chcę żebyś mi dał jeszcze jedną szanse..-powiedziała i spojrzała na Briana.
-Rozumiem, że się spotykasz z Beth, ale chcę poznać mojego syna..-dodała i podeszła do Briana.
-Proszę Cię, Brian..-powiedziała i stanęła koło niego, patrzyła na niego uważnie.

[Brian Winchester]

-to się nie zdarzy Abby już Ci to mówiłem , kiedy przyszłaś do mojego domu, Fabianowi jest lepiej bez Ciebie -powiedziałem stanowczym tonem.
-nie dam Ci szansy , bo ja Cię nie potrzebuję w swoim życiu , dobrze mi bez Ciebie

[Gia Rubens]

-Wiem o tym, Brian, wszystko rozumiem..-powiedziała do niego i spojrzała w jego oczy..-Chcę po prostu poznać mojego syna.. On nawet nie musi wiedzieć, że jestem jego matką..-Abby spojrzała na Briana wyczekująco, miała nadzieję, że taki argument przemówi do jej męża..
-Ja was potrzebuję, moje życie jest niekompletne bez was..-powiedziała do niego i pogładziła jego policzek..
-Kochanie, błagam..-powiedziała czule..

[Brian Winchester]

-szybko sobie o nas przypomniałaś -powiedziałem w sumie to warknąłem i odsunąłem się od niej.
-nie przychodź do mojej pracy , nie chcę by ktokolwiek mnie z Tobą widział -powiedziałem i wstałem z krzesła , żeby się od niej odsunąć.
-miałaś swój czas, żeby poznać syna , zostawiłaś go i pojechałaś się dobrze bawić , ktoś kopnął Cię w tyłek i przypomniałaś sobie o nas , ale my cieszymy się , że Ciebie nie ma w naszym życiu.

[Gia Rubens]

-To była zła decyzja..-powiedziała do niego i załamała ręce, bardzo żałowała tego, ze uciekła od męża i Fabiana..
-Cholernie tego żałuję, Brian..-powiedziała i spojrzała w jego oczy..-Potrzebuję was..
-Jestem twoją żoną i dopóki ją jestem, to chyba nie jesteś w stanie mi tego zabronić, w szczególności, że to posterunek policji, powinniście pomagać obywatelom, prawda?-odgryzła się mu nieco, jednak nie chciała go rozdrażniać, wiedząc jak jest negatywnie nastawiony.
-Zrozumiałam jaki popełniłam błąd, wróciłam ze względu na was..-powiedziała do niego..-Musisz mi uwierzyć, Brian..-dodała, załamanym głosem..-Proszę..

[Brian Winchester]

-za późno się to stało Abby , mamy swoje życie w którym nie ma Ciebie i nie chcemy Cię znowu -powiedziałem i spojrzałem w jej oczy.
-jak na razie nie powiedziałaś jakiej pomocy potrzebujesz więc zdecydowanie nie musisz przychodzić z tym do mnie , mam ważniejsze sprawy na głowie niż Ciebie -powiedziałem.
-już niedługo nie będziesz moją żoną , tego możesz być pewna , planuję oświadczyć się Beth więc postaram się jak najszybciej z Tobą rozwieść -powiedziałem patrząc w jej oczy.

[Gia Rubens]

Abby westchnęła głośno i spojrzała na niego.
-Wiem, że mnie nie potrzebujesz, zdaje sobie sprawę, że minęło tyle czasu i wiem, że byłam koszmarną matką, a w zasadzie nią nie byłam.. Wiem, że się na mnie zawiodłeś i wiem, że raczej nie ma szans, żeby to odbudować.. Chcę jednak żebyś wiedział, że nie ma dnia, a którym bym nie żałowała tego co zrobiłam i że bardzo chciałabym otrzymać drugą szansę.
-Kocham Cię i wierzę, że jednak te wszystkie lata które mieliśmy...-zaczęła a potem on dowalił z tymi oświadczynami..
-Nic to dla Ciebie nie znaczy?

[Brian Winchester]

-tak, Ty nic dla mnie już nie znaczysz , gdybyś żałowała wróciła byś wcześniej , a nie po 3 latach powiedziałem patrząc w jej oczy.
-nas już nigdy nie będzie , o to się Abby postarałaś i możesz sobie pogratulować -powiedziałem stanowczym tonem. Nie miałem zamiaru się złamać, za dużo wycierpiałem przez nią.