[Nicolette McCartney]

- Będę musiała, przyda mi się rozejrzeć za jakimś ciekawym kolesiem jak to ująłeś. Bo być samotnym człowiek wiecznie być nie może - odrzekła.
Pozwoliła mu objąć siebie ramieniem, niemal zapomniała, że przy jego posturze wydawała się hmm trochę mikra. No ale to nic złego.
- Z miłą chęcią, wpadnę do was na kolację o ile nie będzie wam to przeszkadzać - odpowiedziała patrząc na niego.

[Octavia Blackburn]

-skoro Cię zapraszam , to jak by miało to nam przeszkadzać ?-spytałem bo nie skumałem o co Lirio teraz chodzi.
-zdecydowanie bycie samemu nie jest fajnie , ale masz dziecko więc do końca sama nie jesteś -powiedziałem i uśmiechnąłem się.

[Nicolette McCartney]

- Masz rację, chyba jeszcze zmiana strefy czasowej daje o sobie znać - powiedziała.
Miała na myśli fakt, że chociaż wypoczęła według siebie odpowiednio to jednak zmęczenie wciąż jest obecne w jej organizmie.
- To prawda, mając Juanito nigdy nie będę sama tak do końca. W końcu można teraz rzecz, że jest i będzie on dla mnie najważniejszym mężczyzną w mym życiu - dodała.

[Octavia Blackburn]

-zdecydowanie tak już zostanie-zaśmiałem się i spojrzałem w jej oczy.
-Twoj syn na pewno nie pozwoli nikomu zająć swojego miejsca -puściłem jej oczko.
-ale wiesz , zawsze może znajdzie się jakiś mężczyzna , który zechce być ojcem dla Twojego syna , no i mężczyzną dla Ciebie , wierze , że kiedyś kogoś takiego spotkasz -uśmiechnąłem się.

[Nicolette McCartney]

- Nawet jak będzie dorosły i będzie miał własną rodzinę, dla mnie zawsze będzie mym synkiem. - odpowiedziała patrząc mu w oczy.
Zaśmiała się słysząc jego kolejne słowa.
- Oj masz rację, zapewne będzie bronił swej pozycji długo i zawzięcie. Taką mam nadzieję, że znajdzie się mężczyzna, który będzie chciał być i mym partnerem i ojcem dla Juanita - odpowiedziała mu

[Octavia Blackburn]

-Lirio to przecież zrozumiałem i zawsze tak jest -zaśmiałem się , bo miałem wrażenie jak by ona to dopiero odkryła.
-w dzisiejszych czasach trochę to trudne , mężczyźni wolą zajmować się swoją karierą , a dziecko i w tym tylko przeszkadza , a jeszcze cudze dziecko to już zupełnie inna bajka -powiedziałem i uśmiechnąłem się do dziewczyny.
-ale liczę , że niektórzy zmądrzeją

[Nicolette McCartney]

Spojrzała na niego, to prawda rzeczywiście było niekiedy tak, że pewne rzeczy jakby odkrywała na nowo. Chociaż już od dawna wiedziała o ich istnieniu.
- Masz rację, w dzisiejszych czasach mężczyźni bardziej stawiają na swoją karierę. Stronią od dzieci, szczególnie gdy jak to ująłeś one są cudze a nie ich. Jednak ja również wierzę, że niektórzy zmądrzeją. Przynajmniej mam taką nadzieję - powiedziała z uśmiechem.
Spojrzała na niego.
- Wystarczy spojrzeć na ciebie, bo powiem , że wieść o twym małżeństwie mnie zaskoczyła. Ale jak widać służy tobie ono jak najlepiej. A mnie korci by zapytać a kiedy u was pojawi się dziecko ?. Wybacz me pytanie jeżeli jest zbyt impertynenckie - dodała ostatnie słowa niepewnym tonem głosu.

[Octavia Blackburn]

Uśmiechnąłem się do przyjaciółki.
-wiesz trzeba mieć wiarę -puściłem jej oczko i dalej szliśmy sobie korytarzem.
-nie , spokojnie ....planujemy dziecko dlatego kupiliśmy dom , a co do daty to nie wiemy na razie nad tym intensywnie pracujemy z żonka -zaśmiałem się.
-myślę , że w końcu dojrzałem do tego , żeby zostać ojcem , poza tym mam cudowną żonę

[Nicolette McCartney]

- Wiem, wiem. Trzeba mieć wiarę bo nigdy nie wiadomo kiedy spełnią się nasze marzenia - odpowiedziała na jego słowa.
Szła obok niego korytarzem w międzyczasie wymieniając uprzejmości z napotkanymi po drodzę osobami, najczęściej z personelem szpitalnym.
- Rozumiem, rozumiem. A jak co to wiesz, że pediatrę już będziecie mogli mieć. Podobno jestem nie najgorszym lekarzem - powiedziała ze śmiechem.
Na jego następne słowa uśmiechnęła się jakby potwierdzając jego słowa o dojrzewaniu.

[Octavia Blackburn]

-tak , wiem jest też Ana więc nie mam się o co martwić -powiedziałem śmiejąc się.
-poza tym Rachel ne jest jeszcze w ciąży więc nie ma co w przyszłość tak wychodzić-powiedziałem i szliśmy korytarzem.
-a Ty chcesz mieć jeszcze dzieci?

[Nicolette McCartney]

- No widzisz, co jak co ale opiekę pediatryczną będziecie mieć pierwsza klasa - powiedziała ze śmiechem idąc obok niego korytarzem.
Wsłuchiwała się w jego słowa, na kolejne tylko skinęła głową bo całkowicie się z nim zgadzała. Nie ma co wychodzić w przyszłość, przynajmniej aż tak daleko.
- Jeżeli znajdę odpowiedniego kandydata na ojca to tak - odrzekła.

[Octavia Blackburn]

-w takim razie , życzę Ci tego żebyś poznała mężczyznę swoich marzeń -powiedziałem obejmując ją ramieniem.
- a teraz Cię przepraszam , ale jestem wykończony po operacji....dam znać co do kolacji kiedy będziemy mogli sie spotkać....fajnie , że wpadłem na Ciebie -dałem buziaka w policzek Lirio i poszedłem do wyjścia ze szpitala , a później poszedłem do domu.

[Thomas Lancaster]

Thomas siedział na korytarzu przez dobre parę godzin. Nic nie mógł się dowiedzieć , bo nie był z rodziny , nawet nie miał szans dostać się do jej karty , a jeszcze Rachel nie było w pracy. Wyciągnął telefon i napisał do Clive`a.

[John Hemsworth]

-Dobra, zabieramy go do sali, musimy zobaczyć co z nim.-powiedział do Raven, a potem zabrali go do środka i przewieźli korytarzem do jednej z sal, w której od razu zaczęli rozcinać jego koszulkę.

[Thomas Lancaster]

Chodził po korytarzu nie mógł skontaktować się z Tellerem. Sam nie wiedział co ma już robić, wtedy zobaczył jak wiozą Clive`a nieprzytomnego. Kurwa co się dzieje - pomyślał i nie wiedział o co tu chodzi. Kiedy zaczął robisz się szum w sali z Michelle wiedział, że to nie wróży niczego dobrego. Poszedł pod salę gdzie zawieźli Clive`a.