[Octavia Blackburn]

-jak to skończyłaś remont , poradziłaś sobie z tym sama ?-spytałem i spojrzałem w jej oczy. Trochę mnie to zszokowało
-chciałbym zobaczyć nasz dom -uśmiechnąłem się
-skoro się tym zajęłaś na pewno jest rewelacyjny

[Emily Johnson]

-Miałam małą pomoc..-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego..
-Więc już o nic nie musisz się martwić..-powiedziałam i spojrzałam w jego oczka.,
-Wszystko zobaczysz, jak stąd jutro wyjdziemy..-powiedziałam i puściłam mu oczko..

[Octavia Blackburn]

Spojrzałem na swoją rękę
-a gdzie moja obrączka?-spytałem i spojrzałem na żonę.
-wiesz coś o tym?-spytałem trochę zaniepokojony i zdenerwowany

[Emily Johnson]

-Nie wiem, kochanie..-powiedziałam i spojrzałam na niego, pewnie nie nosił jej już po tym, jak nawet nie pamiętał, że jestem jego żoną.
-Znajdziemy ją kochanie.. O nic się nie martw..-powiedziałam i cmoknęłam delikatnie jego usta..

[Octavia Blackburn]

-dobrze -powiedziałem i spojrzałem na żonę.
-dobrze mieć Cię przy sobie -dałem jej buziaka. Przytuliłem ją do siebie i przymknąłem oczy
-byłaś tu cały czas?

[Emily Johnson]

-Cały czas jestem w szpitalu..-powiedziałam i spojrzałam na niego, westchnęłam, cmoknęłam jego policzek..
-Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze z Tobą..-powiedziałam i uśmiechnęłam się..

[Octavia Blackburn]

-jasne , że będzie wszystko dobrze , nie musisz się martwić -powiedziałem i pocałowałem delikatnie jej usta
-dla mnie jesteś całym światem

[Emily Johnson]

-Yhm..-pokiwałam głową i uśmiechnęłam się delikatnie, spojrzałam w jego oczka..
-Cieszę się, że tak mówisz..-powiedziałam i pogładziłam jego policzek..

[Octavia Blackburn]

-mam nadzieje , że jutro mnie wypiszą do domu , chcę zobaczyć jak go urządziłaś Kochanie -powiedziałem i spojrzałem w jej oczy
-przepraszam , że to wszystko tak się potoczyło

[Emily Johnson]

-Na pewno zobaczysz, jak go urządziłam..-powiedziałam i spojrzałam w jego oczy..
-Nie przepraszaj, przecież to nie twoja wina..-dodałam i uśmiechnęłam się do niego delikatnie, choć wcale nie było mi do śmiechu z tym wszystkim..

[Octavia Blackburn]

-w sumie nie wiem jak mogło do tego wszystko dojść no i trwało to prawie trzy lata -powiedziałem i spojrzałem w jej oczy
-jesteś cudowna , że byłaś ze mną przez ten cały czas Kochanie -uśmiechnąłem się do żony , nie byłem niczego świadomy.

[Emily Johnson]

-Kochanie, trwało to długo i nie było tak kolorowo..-powiedziałam i westchnęłam, złapałam jego dłoń, spojrzałam w jego oczka..
-To był cholernie trudny czas..-powiedziałam i spojrzałam na niego.. Nie wiedziałam, jak mam mu to powiedzieć wszystko..

[Octavia Blackburn]

-wyobrażam sobie , że nie było Ci łatwo -powiedziałem i spojrzałem w jej oczy
-najważniejsze , że tu jesteś -uśmiechnąłem się do żony
-wszystko się jakoś ułoży Kochanie

[Emily Johnson]

-Dalej nie jest mi łatwo..-powiedziałam i spojrzałam w jego oczka, westchnęłam i uśmiechnęłam się do niego..
-Mam nadzieję, Will..-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego..
-Bo inaczej to nie wiem..-westchnęłam..

[Octavia Blackburn]

-razem to przetrwamy Kochanie skoro tyle już nam się udało przetrzymać -powiedziałem i spojrzałem w jej oczy
-jak wrócę do domu wtedy będziemy wszystko układać od nowa -przytuliłem Rachel do siebie i dałem jej buziaka w czółko.