[Allison]

- Masz coś do mojego charakterku ? - zapytała groźnie, by mu czymś walnęła, no ale... w szpitalu swoich mężczyzn się nie bije .

[Allison]

W końcu nadszedł dzień wypisu Allison. Spakowała już swoją torbę i czekała na Troy'a, aż po nią przyjdzie.

[Troy]

Pojawił się w sali i szybko podszedł do swojej ukochanej. Objął ją jedną ręką, drugą złapał torbę i stwierdził: - Ślicznie wyglądasz... - Zarobiła buziaka w skroń. - To co, wracamy do domu? - Dodał i wskazał głową na wyjście.

[Allison]

- Tak, wracamy. - powiedziała, przy okazji całując go w policzek. Tak więc skierowali się do wyjścia.

[Natalia]

Znalazłam się tutaj prędko, nawet nie wiem kiedy.
Modliłam się w duchu, żeby przestało mnie boleć i szybko przewieźli mnie na salę porodową.
Wołałam też Owena, ale niestety nie mógł przy mnie być a pielęgniarka tylko mnie uspokajała.
Gdy znalazłam się na porodówce myślałam, że to już koniec...
Ginekolog kazał mi się uspokoić i zebrać siły, abym mogła trzeć.
Krzyczałam z bólu, ale byłam tak zdeterminowana że aż zaciskałam pięści.
Po 30 minutach walki i bólu, usłyszałam płacz dziecka.
Wzruszyłam się, a zarazem ucieszyłam się że to już koniec mojej męczarni.
Ma pani śliczną córeczkę...-powiedziała do mnie pielęgniarka.
Położyli mi tą małą istotkę na moich piersiach, a ja nie mogłam nic mówić tylko uśmiechnęłam się do niej i leciutko pocałowałam ją w małą główkę.
Zabrali moją małą na oddział, a mnie potem przewieźli do sali dla matki po porodzie.

[Natalia]

Byłam bardzo wyczerpana, więc równie szybko zasnęłam.

[Natalia]

Obudziłam się, przyniesiono mi coś do zjedzenia.
A potem przyniesiono mi moją maleńką.
Patrzyła na mnie swoimi zmrużonymi, słodkimi oczami i wyciągała rączki.
Jak pani ją nazwie?-zapytała mnie pielęgniarka.
"Na razie nie wiem, muszę skonsultować się z moim partnerem."-powiedziałam do niej.
Szkoda, że Owena tutaj nie było, przecież to taki ważny dzień. Starałam się to sobie wytłumaczyć, ale zdawałam sobie sprawę że on ma problemy...
Lecz tak naprawdę czekałam na niego.

[Owen]

pojawiłem się jak najszybciej mogłem...
usiadłem obok niej na fotelu i czekałem aż się obudzi z snu...

[Natalia]

Sama nie wiem, kiedy zasypiałam. Było mi bardzo niedobrze.
Otworzyłam oczy i zobaczyłam na krześle Owena!
Chciałam się zerwać i go uściskać, ale samopoczucie nie pozwalało mi na gwałtowne ruchy.
"Witaj kochanie! Cieszę się, że jesteś! Co tam u Ciebie? "-powiedziałam do niego podpierając się na rękach.

[Owen]

- u mnie ok - uśmiechnąłem się do niej, jak się czujesz i jak się czuje nasza perełka - nachyliłem się nad nią delikatnie całując ja w policzek - a poza tym przepraszam ze nie było mnie w czasie porodu - pocałowałem drugi raz

[Natalia]

"Na pewno ok?"-przyjrzałam mu się uważnie, bo wyglądał na zasmuconego.
"A w ogóle co się stało?"-chciałam wiedzieć, jak najwięcej.
"Ja czuję sie bardzo słabo, ale to chyba normalne skoro lekarze nie alarmują tego. Nie myślałam, że to tak boli. No, ale żyję."-rozpromieniłam się.
"A co do obecności przy porodzie to to wszystko stało się tak nagle... Sama nie wiem, jak i kiedy. Przyszłam ze spotkania z pewnym panem i stało się... No i nie gniewam się o to."-powiedziałam
"Mała czuje się dobrze, jest śliczna..."-powiedziałam i akurat do pokoju weszła pielęgniarka i przyniosła naszą małą.
"To właśnie ona..."-powiedziałam do Owena.

[Owen]

uśmiechnałem sie na widok małej, która wniosła pielegniarka i podała Natali,
- oj mam kilka kłopotów teraz ale nie martw się załatwie je bardzo szybko... - dodałem silac się na usmiech...
- ale jest ładniutka ta mała- dodałem patrzac na nia i na Nati - dokładnie jak jej mama

[Natalia]

"Mam nadzieję, że wszystko będzie ok... Nie chcę, aby Ci się coś stało."-spojrzałam na niego czule.
Gdy pielęgniarka przyniosła małą, bardzo się ucieszyłam.
Przytuliłam ją do siebie.
"Taka jak mama nie... Raczej taka ładna, jak tatuś. Chcesz ją potrzymać?"-zapytałam.

[Owen]

- jasne - ucieszyłem się i wziąłem delikatnie malutka na ręce - to będzie na pewno dzielna dziewczynka - dodałem - a poza tym to to imię co planowaliśmy ... Rose Lilly - spojrzałem na Nati - co o tym myślisz?

[Natalia]

-Musi być dzielna... Skoro tata jest takim dzielnym policjantem, a mama technikiem policyjnym więc nie zdziwię się skoro ona też złapie smykałkę policyjną.-uśmiechnęłam się do niego.
-Tak, tak. Myślę, że to są fajne imiona...-uśmiechnęłam się znowu do niego i troszkę się wzruszyłam, gdy zobaczyłam tą małą, bezbronną istotkę na rękach Owena.
Mała widocznie czuła się komfortowo w tych rękach, bo nie wierciła się, ani nic z tych rzeczy.
-Widzę, że już woli tatusiowe ręce.-uśmiechnęłam się.