[Judith Lacroix]

-Czyś Ty postradała wszystkie zmysły?- zapytał się urażony.- Justine Teller, prosze, byś schowała swoje pieniądze tam gdzie być powinny, ja płacę. Jestem mężczyzną do cholery!
Wyjął z tylniej kieszeni portfel, dał kasjerce i uśmiechnął się szeroko, odbierając od niej lody.
- Wiesz, niestety celulit, rozstępy, boczki. To już niedługo Ciebie czeka. A wiesz co jest najgrosze?- nachylił się i powiedział szeptem, jakby to była jakaś tajemnica.:
- ZMARSZCZKI! I już widzę o tu- dotknął palce jej czoła- się zaczynają!

[Justine Devoux]

Akurat byłam z wyciągniętą ręką by zapłacić, ale mnie zatrzymał.. xD
-Dobra, to sobie płac..-powiedziałam i zaśmiałam się, w sumie mi tam było wszystko jedno.
-Ale to była moja zachcianka więc wiesz..-powiedziałam i puściłam mu oczko.
-Cholera..-powiedziałam i spojrzałam na siebie..
-To chyba nie powinnam jeść lodów..-spojrzałam na te gałki ze smutkiem.
-Ale Ci dam w tyłek zaraz..-powiedziałam i pogroziłam mu palcem.
-Nie mów mi takich rzeczy..-zmarszczyłam na niego brwi i przybrałam bojową pozycję.
-Za dużo sie martwię, to mam zmarszczki, potem urośnie mi dupa i brzuch i będę brzydka, trudno..-powiedziałam i zaśmiałam się, jadłam sobie lody ze smakiem..

[Judith Lacroix]

Uśmiechnął się z triumfem w oczach, bo jednak był tym mężczyzną.
- Musisz oszczędzać na te wszystkie kremy, na dzień, na noc, pod oczy, na wiatr, na deszcz.- zaczął wyliczać na palcach.- Na randkę, na przypadkowy seks, dużo tego! Teee kobiety- westchnął.
- Oj, tak baaaaardzo gruba. Pamiętaj, w samolocie będziesz musiała zamawiać dwa miejsca a nie jedno, bo się nie zmieścisz ze swoją grubością.- odpowiedział, uśmiechając się łobuzersko.

[Justine Devoux]

-O Boże!-powiedziałam z nieskrywanym oburzeniem..-Jakim jesteś dupkiem!-powiedziałam do niego i aż walnęłam go w ramię.
-Jak możesz tak do mnie mówić w ogóle..-powiedziałam i spojrzałam na niego..
-Cooo zaaa.. Przyjaciel..-powiedziałam sarkastycznie..
-Ja nie wiem, czemu się z Tobą zadaję..-dodałam i pokręciłam głową...

[Judith Lacroix]

Objął ją ramieniem i zaczął się śmiać głośno.
- Bo jestem dobrym towarem, jak sama to stwierdziłaś już.- uśmiechnął się, przypominając sobie jak Justine to mówiła.
- Spokojnie, pamiętaj im więcej Ciebie, tym więcej mojej przyjaźni do CIebie!- powiedział, śmiejąc się z głupoty jego wypowiedzi.

[Justine Devoux]

-Kochany, zaraz stracisz zęby i nie będziesz już dobrym towarem..-powiedziałam i pogroziłam mu palcem, westchnęłam tylko i zaśmiałam się..
-Boże jak mi hormony wariują..-powiedziałam..
-Adam! tracę cierpliwość..-powiedziałam, ale roześmiałam się, bo to co teraz wymyślił, to już w ogóle jakaś masakra całkowita xD

[Judith Lacroix]

Odsunął się zaraz od niej, jak wspomniała o wybiciu zębów.
- Boże, nie, tylko nie moje zęby.- udawał panikę.
- Ćwicz ją, w przyszłości mogę się założyć, że będzie Ci potrzebna caaaaaałaaaa masa cierpliwości.- powiedział z uśmiechem.- Czekaj, jesteś tu brudna.
Wziął chusteczkę i wytarł jej brodę.
- Jak mała dzidzia.- skomentował

[Justine Devoux]

-Wiesz dobrze, że ja nie mam cierpliwości, więc jak Ci odwinę..-powiedziałam i zaśmiałam się..
-Serio, nie denerwuj mnie, bo te lody wylądują na twojej głowie..-powiedziałam i lizałam sobie słodkie pyszne lodziki, miałam na nie cholerna ochotę.

[Judith Lacroix]

- Dobrze, od teraz, od tej sekundy- pokazał na zegarek- Będę śmiertelnie poważny!
- Panno Teller, czy mogła wać panna podać mi chusteczkę, bo chyba umorusałem się tym przeklętym waniliowym wytworem mlecznym?- próbował nie roześmiać się przy tym, ale było bardzo trudno.
W pewnym momencie widząc ją jak się śmieje, spojrzał się na nią dłużej. Była niesamowicie piękna, bardzo w typie Adama. Przez chwilę patrzył się na nią, bo po prostu bardzo to lubił. Jego oczy lubiły ten obraz.

[Justine Devoux]

-No i dobrze, masz być poważny bo ja z Tobą nie wytrzymam..-powiedziałam i zaśmiałam się, spojrzałam na niego, a potem go posłuchałam i po prostu wybuchnęłam śmiechem..
-Jezu, jaki jesteś walnięty..-powiedziałam i nie mogłam się opanować..-Jak tu z Tobą wytrzymać..-powiedziałam i smiałam się, potrzebowałam takiego rozlużnienia dzisiejszego dnia, skupienia się na czym innym niż na tym, co mi tam nie wychodziło w życiu.
Spojrzałam na niego, bo patrzył na mnie tak długo..
-Co mi się tak przyglądasz?-zapytałam z uśmiechem i spojrzałam na niego.

[Judith Lacroix]

- Do usług panno Teller.- powiedział z łobuzerskim uśmiechem. Podrapał się po brodzie i stwierdził, że będze musiał się ogolić jakoś niedługo.
Gdy zauważył, że on jej się przygląda troche się zmieszał. Dawno nie przyłapano go na gorącym uczynku.
Patrzył się na nią i powiedział:
-Będziesz świetną mamą Justine.- przytulił ją najmocniej jak się dało.

//Dobra, idę spać, dobranoc! Będe jakoś z rana!

[Justine Devoux]

-Mam nadzieję..-powiedziałam i pokiwałam głową, jadłam sobie dalej lody..
-A jak nie będę to ty będziesz musiał być doskonałym wujkiem..-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego, wtuliłam się w niego.. Zaciągnęłam się jego zapachem i uspokoiłam się znowu, bo jakoś powracanie do tematu mojej ciąży napawało mnie lekiem jakimś.. xD


/Ok, dobranoc Ja raczej będę jakoś wieczorkiem.

[Judith Lacroix]

- To dziecko będzie bardzo szczęśliwe.- stiwerdził fakt.- Mieć Justine jako mamusię, a mnie jako wujka. Będzie geniuszem motoryzacyjnym zobaczysz!
Odparł, patrząc na jej reakcje. Zastanawiał się właśnie, czy nie sprawia u niej przerażania, mówiąc takie słowa. Jednak wiedział, że im więcej ich słyszy tym bardziej się z tym oswoi i poczuje sie troche bardziej pewniej.

[Justine Devoux]

-No to na pewno..-powiedziałam i zaśmiałam się..-będzie umiało naprawić wszystko w motorach..-puściłam mu oczko.
Oczywiście jego słowa wprowadzały mnie w głęboki lęk, ale w sumie chyba potrzebowałam tego, by się oswoić z tą myślą.. Odkleiłam się od niego.
-Dzięki Adam, potrzebowałam rozmowy z przyjacielem..-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego.

[Judith Lacroix]

- Do usług, zawsze Justine.- powiedział, patrząc jej prosto w oczy.
- To co chcesz teraz robić? nie jesteś zmęczona przypadkiem?- spytał ochoczo. W sumie miał wolny dzień, ale też nie wiedział, czy Justine nie jest zmęczona, nie może sie przecież też przeciążać za bardzo.