[Natalia]

...

[Natalia]

Weszłam do laboratorium, przebrałam się i zaczęłam przeglądać papiery z ostatniej akcji.

[Lilly]

Weszłam do laboratorium.
W laboratorium była pewna piękna kobiet, przeglądająca pewne akta.
"Cześć! Jestem Lilly, pracuję tutaj jako policjantka."-powiedziałam podając jej dłoń.
"Chciałam porozmawiać."-powiedziałam tajemniczo.

[Natalia]

Byłam lekko zaskoczona, jej słowami.
Znałam ją skądś...
No tak, widziałam ją na zdjęciach u Andreasa.
"Cześć, Natalia jestem. Bardzo mi miło, pani Stamper."-powiedziałam.
"Zamieniam się w słuch. O czym mamy porozmawiać?"-powiedziałam.

[Lilly]

"Pani Stamper?"-zdziwiłam się bardzo słysząc co do mnie mówi.
"Skąd mnie znasz?"-zapytałam.
"Chciałam zapytać, czy masz jakieś rzeczy do przekazania mi."-powiedziałam.

[Natalia]

"No aktualnie nie mam zbyt wielu informacji, poza tym że na pieniądzach które miała przy sobie poszkodowana nie ma jej odcisków palców. Są tylko odciski tego właściciela, co ją zatrudniał. Albo działała w rękawiczkach, albo nie mam pojęcia."-powiedziałam.
"Znam Cię ze zdjęć, byłam na spotkaniu z Twoim ojcem u was w domu..."-powiedziałam cicho.

[Lilly]

"To nie poszkodowana, ale ta która go rzekomo okradała."-powiedziałam.
"Aha, no tak pewnie byliście w salonie. A tam na regale są moje zdjęcia i taty."-uśmiechnęłam się przyjaźnie.
"Muszę przyznać, że tata ma dobry gust."-roześmiałam się.
"A Ty jesteś tu nowa tak?"-zapytałam.

[Natalia]

"No tak, dokładnie na regale stało twoje zdjęcie. Andreas mówił, że to zdjęcie z czasów szkolnych. Wiele się nie zmieniłaś."-powiedziałam z uśmiechem.
"Dziękuję, ale nie przesadzajmy!"-powiedziałam roześmiana słysząc słowa o guście.
"Tak, jestem tutaj nowa. Pochodzę z Miami. A Ty tutaj mieszkasz długo, prawda?"-zapytałam.

[Lilly]

"Tak, mieszkam tutaj bardzo długo."-uśmiechnęłam się.
"Z Miami? Tam też pracowałaś w laboratorium? To pewnie znasz Owena Vierii?"-zapytałam.
"Ja na Twoim miejscu bym nie przyjeżdzała tutaj. Zamienić słoneczne Miami, na kapryśne Tree Hill? Oj Natalia..."-roześmiałam się.

[Natalia]

"Te Miami ciągle nie jest takie słoneczne..."-odpowiedziałam.
"A Tree Hill, ze swoimi kaprysami ma czasem więcej uroku niż Miami."-dodałam.
"Tak, znam go i to bardzo dobrze. Pracowaliśmy razem... No i spotykaliśmy się po pracy dość często."-powiedziałam i spuściłam wzrok, nie chciałam aby wróciły wspomnienia.

[Lilly]

"To mamy wspólnego znajomego..."-powiedziałam.
"Aktualnie z Owenem utrzymuję kontakt tylko i wyłącznie w pracy. Mieliśmy kilka spotkań po pracy, ale nie wyszło nam, że tak powiem."-uśmiechnęłam się.
Dziwiłam się, że mówię o tym tak zwyczajnie. Chyba już wszystkie rany się zagoiły.
"Ja dokładnie sprawdzę tą sprawę jeszcze raz i wtedy się do Ciebie odezwę."-powiedziałam.
"A teraz uciekam, miło było Cię poznać! Pa."-powiedziałam do Natalii i wyszłam z laboratorium.

[Natalia]

"Czekam na wiadomości, do zobaczenia!"-powiedziałam z uśmiechem i wróciłam do przeglądania akt sprawy.

[Lilly]

"Już jestem, wyobraź sobie że dowiedziałam się wielu rzeczy..."-powiedziałam do niej tajemniczo.
"Otóż nie ma na tych pieniądzach odcisków oskarżonej, bo to nie ona ukradła pieniądze. Ten niby poszkodowany to jej chłopak. Ostatnio była akcja w centrum handlowym, ten typ brał w niej udział. Ci dwaj zwiali z kasą, a Mark nie dostał ani grosza. Stwierdził, że dobrym pomysłem będzie jeśli sobie wszystko zrekompensuje. Postanowił napaść na dom bogaczy, co prawda byli co ludzie bogaci ale straszne sknery. Nie mieli, ani alarmu, ani ochrony. Włamał się bez problemu, ukradł pieniądze. Sama widziałaś, że niewiele. Około 2 tysięcy dolców. Potem wrzucił te pieniądze do jej torebki i powiedział, że jak ktoś ich złapie to ona dostanie, nie on. Zaczęła uciekać przed nim, chcąc pozbyć się tych pieniędzy. Wtedy trafiła na mnie i Deana, policjanta pracującego tutaj. Zaczęliśmy ich gonić. Ten typ zmyślił, że on ją zatrudnił jako nianię do dzieci a ta kradła. Wilson powiedziała, że kłamała na początku chcąc chronić Marka. Ale potem pomyślała, że to bezsensu bo przecież i tak dojdziemy do tego, że na tych pieniądzach są odciski Marka... Wypuściłam ją, ale kazałam chłopakom mieć ją na oku. Jak na pierwszy raz spisałaś się świetnie!"-uśmiechnęłam się do Natalii.
"A teraz mykam, idę do domu. Trochę dziś zrobiłam. Do zobaczenia!"-pożegnałam się iwyszłam.

[Natalia]

"Gratuluję sukcesu, że doszłaś do prawdy."-uśmiechnęłam się delikatnie.
"Dziękuję za miłe słowa, ale to nic takiego sprawdzić czy odciski palców są zgodne..."-dodałam.
"No leć, leć."-krzyknęłam na odchodne.
"Co za pędziwiatr..."-uśmiechnęłam się do siebie.

[Owen]

wszedłem po cichu do laboratorium, słyszałem ze ktoś i zobaczyłem po chwili Natalię, ona jednak nie zauważyła mnie, po cichu podeszłem od tyłu za nią i delikatnie pocałowałem w szyję