[Matt Dawson]

powiedział bez zastanowienia i z pełną powagą-Nie żartuję.

[Savanah Spencer]

Usiadłam na łóżku w lekkim szoku.-Nie sądzisz, że to nieco za wcześnie?Ledwo ustaliliśmy, że jesteśmy ze sobą a ty proponujesz mi wspólne mieszkanie.Nawet mnie dobrze nie znasz - powiedziałam

[Matt Dawson]

-Może i masz rację że jest za wcześnie, ale co mamy do stracenia? Mam duży dom i nie mam z kim go dzielić, znam Cie na tyle dobrze aby Cie kochać, i to chyba lepsza perspektywa niż akademik-powiedział i usiadł obok niej obejmując ręką

[Savanah Spencer]

Słuchałam co ma do powiedzenia.Kiedy powiedział "znam Cie na tyle dobrze aby Cie kochać" reszta słów już do mnie nie bardzo dotarła.Wpatrywałam się na niego i nie wiedziałam co mam powiedzieć.-Ja...Matt.Z jednej strony masz rację.Faktycznie do stracenia chyba nic nie mamy, ale z drugiej... - westchnęłam ciężko - Sama nie wiem.Postanowiłam sobie, że będę żyć chwilą i cieszyć się życiem.Raz już jednak zrobiłam coś tak pod wpływem chwili, bo byłam tak samo zakochana jak teraz.Może to nie chodziło o wspólne mieszkanie, ale tez coś dość...no nie ważne.Nie wyszłam na tym za dobrze. - powiedziałam ciszej bo przypomniałam sobie tamto zdarzenie, które uważałam za największa głupotę jaką zrobiłam do tej pory. - Matt, bardzo bym chciała z Tobą zamieszkać.naprawdę.Ale muszę to sobie przemyśleć na spokojnie.Dasz mi trochę czasu? - spytałam i spojrzałam w jego oczy.

[Matt Dawson]

Słuchałem bardzo uważnie co mówi, zastanawiałem się o co chodzi, co takiego zrobiła ale nie chciałem roztrząsać starych spraw, nie chciałem Jej zranić.Nie jestem tu po to...Przemyślałem każde słowo które mi powiedziała.-Tak dam nie chcę naciskać, wiem to bardzo ważna i trudna decyzja, dam Ci tyle czasu ile tylko potrzebujesz choćbym musiał czekać wieczność-powiedziałem to i mocno Ją przytuliłem.

[Savanah Spencer]

-Spokojnie.Całej wieczności nie będę ci kazała czekać.Prościej będzie powiedzieć nie - zaśmiałam się i pogładziłam go wierzchem dłoni po policzku.-odpowiem ci w ciągu kilku najbliższych dni - zapewniłam go

[Matt Dawson]

-Nawet w piekle będę czekać jeżeli będzie trzeba-zaczął się lekko śmiać-W porządku.

[Savanah Spencer]

-W piekle?A co ty tam miałbyś niby robić?Chyba ci się pomyliły kierunki - zaśmiałam się.

[Matt Dawson]

-Tam przynajmniej będzie ciepło, bliżej środka Ziemi, a tak to będę marzł 'na górze'-zaśmiał się

[Savanah Spencer]

Roześmiałam się.-Ty to się umiesz ustawić - dodałam i pocałowałam go.-I do tego umiesz mnie rozśmieszyć.Dzięki - usmiechnęłam się słodko.

[Matt Dawson]

-Chyba od tego tutaj jestem nie?-odwdzięczył się trochę dłuższym pocałunkiem-No dobra to co masz jeszcze do naprawienia w domu? Może cieknący kran?-zachował poważną minę ale chciał po prostu wybuchnąć śmiechem

[Savanah Spencer]

-Jesteś niemożliwy - powiedziałam i pchnęłam go lekko na łóżko. na plecy. - Zastaw mój pokój i jego wszelkie usterki w spokoju.Jak coś się zepsuje sama sobie naprawię - wytknęła mu język.-A co do okna w kuchni..zmieniłam zdanie.Nawet się nie waz do niego zbliżać. - zażartowałam.

[Matt Dawson]

po Jej słowach wybuchłem śmiechem-I tak naprawię-powiedziałem i gdy tylko się podniosłem zacząłem Ją łaskotać.

[Savanah Spencer]

Zaczęłam się śmiać i próbowałam mu uciec.Choć średnio mi się to udawało.-Po moim trupie. - powiedziałam co do ten całej sprawy z oknem.

[Matt Dawson]

Próbowała uciekać ale była na przegranej pozycji, przynajmniej z mojej perspektywy-No cóż okno nie może czekać. Chodź tutaj!-krzyknąłem i cały czas się śmiałem