[Joel Goran]

Ujałem w dłonie jej dłonie i zdjąłem ze swojej twarzy - może kiedyś by to podziałało Kate... przepraszam ale nie czuję do Ciebie już tego co kiedyś... Wybacz mi - powiedziałem patrząc na nią - nie chcę Cię ranić ale muszę i wiem, że to robię... Zrozum, jest w moim życiu inna kobieta i ta kobieta jest dla mnie najważniejsza. Co z tego, że nikt się nie dowie, ja będę wiedział i to wystarczy...

[Katherine Cimorelli]

-ok więc już nigdy więcej do mnie nie pisz -powiedziałam odsunęłam się od niego i ruszyłam do wyjścia . Wyszłam z biura Mila i poszłam do wyjścia z restauracji.

[Joel Goran]

Opadłem plecami na oparcie fotel i przymknałem oczy gdy wyszła... Czułem się źle z tą sytuacją, nie dlatego, że wracały uczucia, bo tak nie było, ale obawiałem się, że gdyby nie porównała mnie do ojca to chyba byłbym zdolny do tego by się na chwilę zapomnieć... Czułem się się źle z tą świadomością...

[Joel Goran]

Po jakimś czasie zostwiłem robotę papierkowa na inny dzień, zebrałem się i poszedłem do domu...

[Joel Goran]

Przyszedłem tutaj z siostrą i zaczałem jej pokazywać sekgregatory w których były rózne papiery i powiedziałem co ewentualnie jakby co miała robić - te tutaj segregatory są z zamówieniami, codziennie są zamawiane różne przyprawy czy skłądniki dań a że robimy włoskie jedzenie to wiesz dobrze co nam potrzeba - uśmiechnałem się do niej - dostawy świerzych składników są codziennie od poniedziałku do soboty, więc bez względu czy jestem tutaj czy nie to zawsze faktury są w kuchni... no pokazywałem Ci odpowiednie miejsce. Te nieopłacone zostawiasz mi po porostu na wierzchu a zapłacone wkładasz do sekgregatora. Zawsze warto sprawdzić których przypraw zdaniem kucharza brakuje lub zabraknie lada dzień i je zamówic.... Takie rzeczy czasem zrobisz za braciszka, co??

[Octavia Blackburn]

Słuchałam uważnie brata i kodowałam wszystko co do mnie mówił , nie chciałam go zawieść.
-jasne , postaram się wszystko zrobić, ale jak coś to będe jeszcze sie pytała , bo nie wiem czy wszystko zapamiętałam-powiedziałam i uśmiechnęłam się do brata.
-jeśli to wszystko to chciałabym pozwiedzać miasteczko -powiedziałam do niego.

[Octavia Blackburn]

No więc brat nie za bardzo chciał ze mna gadać nie wiem , nie miał czasu czy coś zabrałam się i poszłam zwiedzać miasteczko.

[Joel Goran]

To nie tak, że nie chciał gadać, po prpstu coś tam gdzieś mu zabrzdąkało i sie za tym rozglądał i nie zwrócił uwagi na tą jej aluzje o zwiedzaniu. No a gdy poszła to pewnie i ja wyszedłem z restauracji... Uznałem, że zajrze do Lois i dzieciaków, no bo dzieciaki dawno tatusia nie widziały...

[Joel Goran]

Przyjechałem do restauracji, wszedłem do biura i zajałem sie papierami. Po drodze poprosiłem w kuchni o spis rzeczy i stany by samemu zrobić zamówienia

[Octavia Blackburn]

Przyszłam do restauracji , powiedziano mi , że Milo jest u siebie więc od razu tu przyszłam. Zapukałam do drzwi i po chwili otworzyłam je.
-hej Braciszku -powiedziałam i weszłam do środka.

[Joel Goran]

Spojrzałem na drzwi gdy ktos zapukał
- Prosze powiedziałem a gdy zobaczyłem w drzwiach Belle to wstałem i podszedłem do niej. Uściskałem ja
- Cześć Siostra - dostała buziaka w policzek
- Co Ty tu robisz, nie powinnaś wypoczywać - spojrzałem na nia lekko odchylając głowe

[Octavia Blackburn]

-wypoczywam cały czas -powiedziałam i mocno go przytuliłam.
-chciałam Cię zobaczyć , Sean później po mnie przyjedzie , żebym za dużo nie chodziła -powiedziałam i spojrzałam w jego oczka.
-mam nadzieje , że nie przeszkadzam -spojrzałam na biurko przy , którym siedział kiedy weszłam do jego biura.

[Joel Goran]

- Nie no jasne wchodź.... sisdaja - powiedziałem i wprowadziłem ją bardziej do środka
- Przeglądam umowy i chce zrobic zamówienia produktów zwyczajnie
- powiedziałem do niej i sie usmiechnałem
- Co tam u Cieie?? Jak żyjesz?? Pamietaj musisz wypoczywać i sie nie przemęczać... Tak wiem powiesz, że tak jest ale znam Ciebie i wiem że i tak jesli mozesz to latasz choćby tylko po domu

[Octavia Blackburn]

-nie latam po domu Wariacie , Sean ma na mnie cały czas oko bo ma zwolnienie i nie chodzi do pracy -powiedziałam i usiadłam sobie na kanapie wygodnie. Podłozyłam sobie z tyłu poduszkę bo plecy mnie bolały.
-a co tam u Was słychać ?-spytałam i uśmiechnęłam się do brata

[Joel Goran]

- I ta nie wierze. Czuje, że gdy tylko spuśc cie z oka to juz wstajesz z ozka marudząc, że leżenie jest nurzące... - zasmiałem sie
- Ano dieciaki wysłalismy z Mikem Kentów na wyjazd do MEtropolis. Będa sie świetnie bawić na feriach, więc mamy troche luzu. Lois wraca do domu i dziś zabieram ją na randkę, więc wieczorem brata nie ma i nie przeszkadzaj - puściłem jej oczko z usmiechem