[Katherine Cimorelli]

-nie zamierzam Cię ranić Milo-powiedziałam wstałam z krzesła i podeszłam do niego. Oparłam dłonie na oparciach po jego obu stronach...-po prostu mam ochotę na Ciebie i nawet nie wiesz jak się stęskniłam -powiedziałam i pocałowałam jego usta

[Joel Goran]

Gdy podchodziła to po prostu na nia patrzyłem a gdy sie oparła na oparciach po moich obydwu stronach i pochyliła się mnie całując odepchnałem sie nogą na fotelu od biurka i ona musiała się ode mnie odsunąc by złapać równowagę - to było niestosowne i nie rób tego nigdy więcej, bo choć ja nie bije kobiet to moja żona umie sobie nieźle radzić w takich sytuacjach

[Katherine Cimorelli]

-ale Ty jesteś nie zdecydowany Milo , ale jak tam sobie chcesz-powiedziałam wzruszając ramionami. Wróciłam na swoje krzesło i napiłam się napoju...-to powiesz mi dlaczego mnie tu zaprosiłeś , bo to co mi powiedziałeś z pewnością nie jest prawdą , gdybyś nie chciał mnie widzieć , ani żebym ja się do Ciebie zbliżała to byś się do mnie nie odezwał -powiedziałam pewna tego co mówię.

[Joel Goran]

- Chciałem wiedziec co zamierzasz i co tu robić i chciałem byś wiedziała, że między nami nic nie będzie - powiedziałem patrząc na nia i przysunałem się znowu do biurka opierając sie na nim teraz łakciami i patrząc na nia jak jakiś dyrektor szkoły na ucznia - może i sie nie zbliżałaś, ale nie miałem pewności, że nic nie planowałaś i jakoś trodno mi uwierzyć w bajeczkę że jesteś tutaj dla mnie i siedzisz sama gdzies w mieszkaniu zamiast wyjechac... No i nie wierze, że ojciec nie ma z tym nic wspólnego

[Katherine Cimorelli]

-od dawna nie mam kontaktu z Twoim ojcem, nie musisz mi wierzyć , mam nadzieję tylko że nie wspominałeś mu o tym , że widziałeś się ze mną-powiedziałam to z przerażeniem w głosie...-nic mu o mnie nie wspominałeś?-spytałam prawie błagalnym tonem.

[Joel Goran]

- Nie utrzymuję z nim kontaktu, wiec nic mu nie mówiłem - powiedziałem i przyjrzałęm sie jej uważnie. Dziwiła mnie jej trwoga ale kto wie może i ona sie na nim poznała - zrobił Ci coś, że sie go boisz?? - spytałem nadal nie spuszczając jej z oczu

[Katherine Cimorelli]

-to teraz nie ma znaczenia , po prostu zapomnij , że mnie widziałeś -powiedziałam i wstałam z krzesła...-dzięki za napój -powiedziałam i ruszyłam do wyjścia.

[Joel Goran]

- Kate - powiedziałem do niej nim wyszła - nie pakuj siebie ani innych w kłopoty okey?? Uważaj na niego a zwłaszcza na siebie...

[Katherine Cimorelli]

-to Ty uważaj na siebie , ja potrafię o siebie zadbać -powiedziałam i spojrzałam w jego stronę.

[Joel Goran]

- Mam nadzieję, że to nie była groźba, co?? - spytałem patrząc nadal na nią - powiedziałem to po prostu z troską, bo nie chcę się kłocić, ale jeśli wejdziesz nam w paradę i jednak będziesz kombinowała to nie będę się martwił czy boli

[Katherine Cimorelli]

-nigdy Ci nie groziłam więc nie wiem dlaczego mnie o to posądzasz -powiedziałam i oparłam się plecami o drzwi...-nie boję się , ani Ciebie , ani Twojej żonki -powiedziałam wzruszając ramionami...-nie wiem dlaczego taki jesteś dla mnie , gdybyś mi nie wierzył dawno byś mnie stąd wyrzucił Milo , nie rozumiem o co Ci tym razem chodzi , a może jesteś taki sam jak ojciec

[Joel Goran]

- Nie posądzam Cie o nic, po prostu wolałbym byś nam nie groziła - powiedziałem do niej - wolałbym zachować w miarę dobre stosunki między nami, choć od razu mówię z góry na przychylność ze strony Lois nie licz - popatrzyłem na nią - daleko mi do ojca a przynajmniej pod tym względem o jakim mówisz i choć noszę jego nazwisko chcę by tutaj ono znaczył znacznie więcej niż znaczy we włoszech

[Katherine Cimorelli]

-już zachowujesz się jak on , więc aż tak bardzo się od siebie nie różnicie , ale co ja tam wiem -powiedziałam...-myślałam , że chociaż Ty będziesz tym dobrym -powiedziałam

[Joel Goran]

- I niby czemu jestem taki zły co?? Bo nie zgadzam sie na to czego pragniesz?? To czyni mnie złym?? Nie zdradzam żony, którą kocham, to jest takie złe?? A może chodzi Ci o to, że nie moge Ci zagwarantowac przyjaznej znajomości z moja rodziną?? Nie jestem zdolny do tego by krzywdzić moją rodzinę, Ty to potrafiłaś, więc nie jestem w stanie wymazać Twoich dawnych czynów z głowy Lois... To sprawia, że jestem jak ojciec?? To, że nikim nie manipuluję, że próbuję rozmawiać zamiast to czyć wojnę?? Pomyśl nad tym nim wyskoczysz z takimi oszczerstwami pod moim adresem, bo może i nie masz złych zamiarów, może i nie grozisz ale porównując mnie do ojca rzucasz mi najgorszą obelgę w twarz

[Katherine Cimorelli]

Podeszłam do niego i ujęłam w dłonie jego twarz, spojrzałam głeboko w jego oczy....-masz rację pragnę Cię i to strasznie dlaczego nie dasz mi tych parę minut na pożegnanie -powiedziałam...-nikt sie o tym nie dowie , tylko Ty i ja -powiedziałam i słodko się do niego uśmiechnęłam...-wiem , że tego chcesz tak samo jak ja