[Vicky Chanel]

Vicky nie mogła się dostać do domu, bo ta durna Cheryl nie zostawiła jej kluczy! Mogła je przecież wysłać meilem... ale mniejsza z tym. Młodziutka szukała kuzynki po mieście, bo nigdy nie pomyślałaby, że jak jej kuzynka mieszka przy plaży to będzie na plaży. Chłopak mógł słyszeć stukanie obcasów i kółka od jej różowej walizki, która się zacięła, znaczy się Vicky zaczęła się z nią siłować, bo ta utknęła między kamyczkami. - Helo, ktoś mi z nią pomoże?! - zapytała już nieźle zdenerwowana.

[Owen]

odkręciłem się strone dziewczyny, widziałem jak siłowała się z torbą
- poczekaj - podeszłem trzymając kawę w dłoni i pomogłem jej z walizką
spojrzałem na dziewczynę - może ci pomóc z tą walizką - zaproponowałem

[Vicky Chanel]

- Tak, pomóż. - oczywiście jej było trudno powiedzieć słowo "proszę", a gdy chłopakowi udało się, znaczy się poradził sobie z jej walizką to wymusiła na sobie uśmiech. - Thanks. - potem przyjrzała się napojowi, który on miał w ręku i pomyślała, że przecież dawno nie piła kawy! - Popilnujesz tej torby, a ja kupię sobie kawę, okej? - zapytała i dodała: - To zajmie max minutkę.

[Owen]

uśmiechnąłem się widząc troszkę jej roztargnione zachowanie - jasne, popilnuję - spojrzałem tylko za nią jak zamawiała kawę

[Vicky Chanel]

Oczywiście nie zajęło jej to całej minuty, a miała już kawę w ręku i wróciła do chłopaka. - Uwielbiam zapach kawy. - Chodź, usiądziemy. - wskazała na jakieś pobliskie ławki i nawet nie wzięła od niego tej walizki, znalazła chłopaka, który zajął się jej bagażem to będzie się nim zajmował jak najdłużej.

[Owen]

sam dałem radę jakoś temu bagażowi, usiadamy na ławce
- czemu nie zamówiłaś taksówki - zapytałem z uśmiechem po chwili

[Vicky Chanel]

- Bo na lotnisku miała czekać na mnie kuzynka. Czekałam na nią całe pół godziny, rozumiesz?! - była wręcz oburzona brakiem szacunku Cheryl wobec niej. - Następnie zamówiłam taksówkę, podwiozła mnie pod sam dom, ale oczywiście kuzynki nie było w domu i nie ma kluczy pod doniczką. Co miałam zrobić? Zaczęłam jej szukać wraz z bagażem, ale chyba tutaj jej nie ma. - rozejrzała się dookoła, ale po Cheryl nie ma ani śladu, co wzmagało w niej złość.

[Owen]

starałem się nie śmiać na jej słowa - może telefon do siostry pomoże - uśmiechnąłem się szczerze - ewentualnie zaproszę cię na coś ciepłego do jedzenie i poczekamy - napiłem się łyka kawy... zerkałem na nią
- a i w ogóle to Charles jestem - przedstawiłem sie po chwili

[Vicky Chanel]

- Siostry? - prawa brew uniosła się jej nieco wyżej, niż zwykle. - Nie mam siostry, jestem szczęśliwą jedynaczką. - i westchnęła z ulgą. Nie chciała mieć rodzeństwa, nie pozwoliłaby, by odebrali jej to, co ma. Znów spojrzała na niego. - A jeśli mi proponujesz to nie śmiem odmówić. - powiedziała i zarumieniła się lekko. Oczywiście to było specjalnie, bo ona ma ładną i niewinną twarzyczkę, ale z niej to diabeł jest. - Vicky. - przedstawiła się także i znów upiła łyka kawki.

[Owen]

- miło mi - odpowiedziałem - to zabieramy ten bagaż i proponuje może włoska restauracją - spojrzałem pytająco, dopijając kawę

[Vicky Chanel]

- Okej, chodźmy. Prowadź. - śmiało dała mu swoją dłoń, że ona to nie zna miasta i daje się prowadzić. Wprowadź i wyślij temat, jak możesz .

[Owen]

oboje ruszyliśmy w kierunku restauracji

[Andreas]

spacerując dotarłem do promenady, zakupiłem sobie kawę i ruszyłem na ławki, odpocząć troszkę od pracy...

[Coco Fern]

Kawa. Marzyła o kawie, toteż pierwsze kroki skierowała na promenadę by sobie ją wypić, ta hotelowa była niedobra. Stała własnie w kolejce, gdy nie wiadomo skąd pojawił się wiatr porywając jej kapelusz. Daleko nie uleciał bo trafił w głowę jakiegoś faceta.
- Strasznie przepraszam- powiedziała podchodząc do niego z miną niewiniątka.

[John Hemsworth]

Trening zmęczył Jamiego dlatego przyszedł dobie wypić kawkę, by nie być senny mając taki piękny dzień jeszcze przed sobą.Stał w kolejce z przewieszoną torbą sportową przez ramię, gdy nieoczekiwanie dostał... czymś w głowę.Miał dobry refleks więc złapał kapelusz zanim upadł na ziemię i spojrzał w stronę kobiety, której niefortunnie nakrycie głowy uciekło.
-Nic się nie stało.-uśmiechnął się miło i oddał pannie kapelusz.