[Zoey Casse]

- W większości akcje lub kryminały. - powiedziałam, kołysząc się delikatnie na stopach. Uśmiechnęłam się lekko, słysząc jego następne słowa i cicho się zaśmiałam.
- Tak, pewnie masz rację... - mruknęłam, po czym przeciągnęłam się i poszłam za nim, mrużąc delikatnie oczy. - W sumie to mi obojętne, ale błagam, nie wybieraj nic bardzo szybkiego, bo będę cała połamana.

[John Hemsworth]

-O, to tak jak ja.-powiedział mile zaskoczony. W sumie te gatunki były zawsze bardzo rozchwytywane, więc nic dziwnego, że tak trafili akurat.
-Cóż jak chcesz możemy zatańczyć walca, albo dać ponieść się po prostu muzyce i poprowadzę Cię.-niech wybierze, będzie wiedział przynajmniej na co może sobie pozwolić.

[Zoey Casse]

- O, to mamy coś wspólnego. - zaśmiałam się, po czym potarłam kark, rozciągając odcinek szyjny. Skrzywiłam się nieco na dźwięk słowa 'walc'. Nie byłam dobra w wolnych tańcach, wolałam szybsze rytmy.
- Może być wszystko prócz wolnych kawałków. - odparłam po chwili, robiąc sobie szybką rozgrzewkę.

[John Hemsworth]

-Hmm... nie walc, więc może samba, albo rumba?-zapytał unoszac brew do góry. Nie chciała się połamać, więc chiał coś wolniejszego na rozgrzewkę, ale skoro tak to jemu to nawet na rękę.
-Ja się dostosuję.-uśmiechnął się
-Poza tym sprawdzimy co potrafisz.-podszdł do kobiety bliżej

[Zoey Casse]

- Jasne, czemu nie. - uśmiechnęłam się nieco wyzywająco i zerknęłam na niego nieco przymrużonymi oczyma. - Czyżbyś wątpił w moje umiejętności?
Machnęłam biodrami, po czym zaśmiałam się, przeczesując palcami włosy. Zawsze lubiłam się tak ze wszystkimi droczyć.

[John Hemsworth]

-Ja? Nie.-pokręcił energicznie głową przecząco
-Pytaniem jest, czy Ty wierzysz w siebie.-powiedział celując w nią palcem. Uśmiechnął się kącikowo i podszedł do swojego radyjka. Puścił coś w tym stylu i podszedł do Zoey tanecznym krokiem zapraszajac ją do tańca.

[Zoey Casse]

Nic nie odpowiedziałam i tylko delikatnie uniosłam brew do góry. Gdy rozpoczęła się muzyka, uśmiechnęłam się szeroko, po czym odpowiedziałam Jamie'mu tym samym, krok po kroku się do niego zbliżając. Byłam trochę spięta, obawiając się, że w każdej chwili mogę coś zepsuć.

[John Hemsworth]

Uśmiechnął się widząc jej bezsłowną odpowiedź. Chwycił je ręką i przybliżyłdo siebie, a potem tańczył przy niej nadając jej rytm i kierując nia, przy czym starał się patrzeć w jej oczy majac nadzieję, że będzie odwzajemniała jego spojrzenie. Nie wykonywali skomplikowanych ruchów, wiec wszystko było w jak najlepszym porządku.

[Zoey Casse]

Skupiałam się na tym, żeby podążać jego tempem i dzięki temu nieco się odprężyłam. Oczywiście, utrzymywałam kontakt wzrokowy, uśmiechając się nerwowo. Na szczęście, nie zobaczyłam małego tłumku wokół nas, bo inaczej bym ponownie się zestresowała i pewnie wywróciła, czy coś.
- I co... - zaczęłam po chwili cicho, uśmiechając się nieco szerzej. - Jak mi idzie?

[John Hemsworth]

Często działał tak na kobiety. On był wyluzowany i to się każdemu udzielało, bo każdy przy nim mógł być sobą i tego też oczekiwał od partnerki w tańcu, by była po prostu sobą. Niczym, ani nikim się nie przejowała. W razie czego z problemami poradzą sobie razem. W razie wpadki tak samo.
-Bardzo dobrze.-powiedział z uśmiechem. Powoli Jamie przyśpieszał, ale tak by to szło bardzo stopniowo. Nie chciał jej zniechęcić, a pokazać, że ma umiejętności, które po prostu gdzieś sobie drzemały, gdy nie trenowała.

[Zoey Casse]

Ja z natury spinałam się przy każdej większej 'publice', więc ten jego luźny nastrój niezbyt mi się udzielał. Zbyt bardzo skupiałam się na tańcu, by zauważyć, że Jamie przyspiesza. Uśmiechnęłam się do niego nieco nerwowo i trochę pewniej kontynuowałam taniec. W końcu się odprężyłam i sama zaczęłam przyspieszać, przymykając oczy oraz oddając się muzyce.

[John Hemsworth]

Jamie nie pozwoliłby jej sie spalić, pewnie by coś wymyśliłby podtrzymać dobrą atmosferę. Nie raz wychodził jakoś z opresji, gdy ktoś zepsuł jakiś układ.
Oczywiście poczuł jak się odpręza. Trochę rozluźniła uścisk i jeszcze swobodniej zaczał ją prowadzić, bo już w zupełności na to pozwalała i tańczyl tak przez dobre kilka piosenek zapominając o całym innym świecie.
Po wszystkim Jamiemu zadzwonił telefon i musiał się zbierać, ale był hętny by wymienić się telefonami, jak się udąło to fajnie, a jak nie to cóż... Może następnym razem, zadecyduj

[Billie Jenkins]

Korzystając z dobrodziejstwa pogody, Billie wyszła na spacer po Tree Hill. W rodzinnym mieście nie było jej rok, wypadało zatem poprzypominać sobie stare zakamarki, odwiedzić ulubione miejsca, sprawdzić co się zmieniło... A nie zmieniło się zbyt wiele. Ludzie byli tylko jacyś tacy... Inni. Całej reszty zmiany jakby nie ruszyły.
Jenkinsówna po przejściu wzdłuż i wszerz całego miasta... No co? Oj dobra... Po obchodzie najbliższego sąsiedztwa własnego domu (Teraz zadowolony?!), ruszyła w stronę parku. Z reguły było tu dość sporo osób, ale teraz tylko nieliczni spacerowicze mijali ją, kiedy szybkim i pewnym krokiem maszerowała w stronę fontanny. Mijając ją, pochyliła się i zanurzyła w niej palce i prysnęła wodą na pogruchujące nerwowo gołębie, które zebrały się nad rozrzuconymi kawałkami bułki. Te odfrunęły w popłochu, a Billie z wyrazem złośliwej satysfakcji na twarzy skierowała się dalej, w stronę pobliskiego drzewa. Położyła się na ziemi, opierając nogi na pniu... A właściwie to wyciągnęła nogi wzdłuż niego tak, że owa pozycja widziana z boku nie była ani atrakcyjna, ani tym bardziej nie wyglądała zbyt wygodnie. Ale była.
Dziewczyna wyciągnęła z kieszeni spodni jakiś zwinięty w rulon zeszycik i długopis i zaczęła pisać.

[John Hemsworth]

To dobrze, że sąsiedztwo jej domu nie jest nadzwyczaj duże bo jeszcze pannie Jenkins by się odciski od tego spaceru porobiły
Chris nie chcąc spędzać takiego pięknego dnia w domu wybrał się na przebieżkę po parku. Było gorąco to chłopak sobie przystanął przy fontannie i orzeźwił wodą. Zdecydowanie to było to co mu jest potrzebne. Jako, ze zrobił już kilka kilometrów usiadł sobie przy fontannie by odsapnąć. Rozejrzał się i po chwili jego wzrok przykuła jakaś osoba, która leżała? Chyba. Nie wiedział jak to sam miał opisać, ale niech będzie, że leżała w dziwnej pozycji. Aż się wzdrygnął, jak można tak leżeć? Wręcz musiał podejść. Podszedł powoli do dziewczyny, która była zajęta pisaniem czegoś. Stanął kilka kroków od niej i przekrzywił głowę tak by spojrzeć na nią z innej perspektywy.
-Wygodnie tak?-zapytał nie zmieniając swojego ustawienia.

[Billie Jenkins]

No ale można tak leżeć! Jak nie można, jak można? Widział na własne oczy, a więc Jenkinsówna była dowodem na to, że leżenie w takiej pozycji jest jak najbardziej wykonalne! Pozostaje jednak problem wygody, o co zresztą dziewczyna została zagadnięta... I... Cisza. Dziewczyna ze zmarszczonymi brwiami coś notowała, raz po raz przechylając głowę w bok. Wydawać by się mogło, że była tak bardzo pochłonięta pisaniem, że nawet nie zwróciła uwagi na magiczną materializację człowieka wcale nie tak daleko niej. Zasadniczo to przy jej skupieniu facet mógł ją okraść i niepostrzeżenie spieprzyć.
- Jaki jest rym do "lie"... Lie... Lie... Lullaby... O, tak! Lullaby! Dzięki! - wypaliła nagle, kompletnie nie odnosząc się do treści pytania i naskrobała kolejne słowo w zeszycie. Ugięła lekko jedną nogę i podrapała się podeszwą buta o łydkę, po czym wróciła do swojej wcześniejszej pozycji.

/zasadniczo to Jenkinsówna robi teraz taką a'la świecę, opierając tyłek i nogi o pień drzewa. Tak w kwestii wyjaśnienia, bo chyba niezbyt dobrze to opisałam xD