[Savanah Spencer]

przyjrzałam sie nieco podejrzliwie obojgu.-No dobra...skoro nikt nie wnosi skargi.-Nie róbcie hałasu i znikajce stąd.. - powiedziałam.-A ty James...uważaj.Mam cie na oku.Do widzenia - powiedziałam po czym wróciłam do radiowozu i pojechałam na posterunek

[Ethan Westwick]

Gdy okazało się że nie wnosi na nią skargi odetchnęła z ulgą, bo nie miała czasu na jakiekolwiek potyczki z policją czy tam z sądami. Wolała to załatwić prywatnie.
Odwróciła głowę w stronę odchodzącej policjantki i gdy miała pewność że odjechała krzyknęła do mężczyzny - Możesz być pewien, że wpadnę i to w niedalekiej przyszłości!!- krzyknęła z lekką złością w głosie. Mogła go w sumie zatrzymać, ale jak na razie musiała zająć się swoim autkiem. Wróciła do niego i popatrzyła na niego przygnębionym wzrokiem - Ja mu jeszcze pokażę! - wysyczała przez zęby i odwróciła się jeszcze w stronę faceta. Wsiadła do auta i miała odjeżdżać, ale niestety tak jej potłukł szybę że nie była w stanie nic zobaczyć więc kopnięciem sie jej pozbyła i udała się w stronę swojego mieszkania. Miała zamiar niebawem odwiedzić warsztat do którego ten goguś ja zapraszał.

[Colton Grey]

Razem z Davidem patrolowaliśmy ulice miasteczka. Opowiadał mi też mnie więcej gdzie co się znajduje , oraz najkrótsze drogi żeby sie tam znaleźć. Oczywiście złapaliśmy paru kierowców za przekroczenie prędkości, ale poza tym nic ciekawego się nie działo. Ruszyliśmy w stronę obrzeża miasteczka.

[Jeff Backley]

=====
Mój pierwszy poniedziałek w tym nowym mieście rozpoczął się dość przeciętnie.
Zajęcia na Uniwerku zaczynałem dopiero jutro, o czym poinformował mnie mailowo ojciec i dziekanat THU. Wieczorem miała się odbyć rodzinna kolacja, jednak bardzo nie chciałem na nią iść. Póki co nie miałem jednak nawet sensownej wymówki, więc musiałem udać się do Centrum, by wybrać sobie jakiś nowy gustowny krawat. Wbrew wszystkim pogłoskom, faceci też mogą lubić zakupy. Wydawanie pieniędzy było dla mnie bardzo odstresowującą czynnością.
Szedłem więc ulicami miasta w centrum, oglądając sklepowe witryny. Szukałem wzoru niebanalnego i bardzo eleganckiego. Najlepiej gdyby udało mi się znaleźc muszke w podobnym wzorze dla ojca. Poczułby się wyjątkowo, a ja miałbym spokój na dłuższy czas z udawaniem "kochanego synka".

[Nicolette McCartney]

Luty. Ten czas mijał tak szybko, ani się obejrzała a od jej powrotu do Tree Hill minęło już pół roku. Pół roku i kilka dni. Dni wypełniało jej uczęszczanie na treningi taneczne oraz na wykłady taneczne. Wszystko miała idealnie zaplanowane, po prostu musiała tak postępować, wiedziała, że musi walczyć o to czego chciała i o swoje życie. Zdawała sobie doskonale sprawę z tego, że postępując tak jak dotychczas będzie na dobrej drodzę do osiągnięcia naprawdę wysokiego pułapu życia. W tańcu była świetna, wiedziała czego chce. A co z uczuciami ?. Jakoś to ją nie interesowało, wolała coś przelotnego a właściwie sprawiała takie wrażenie, chciała je sprawiać. Bo tak naprawdę wolała poświęcić się tańcu niż wylądować ze złamanym sercem.
Dziś wybrała się na spacer, chciała sobie coś kupić, poprawić jakoś humor. Idąc wpadła niechcąco na jakiegoś mężczyzne. Nie wiedziała za bardzo na kogo.
- Sorry - mruknęła chcąc go wyminąć

[Jeff Backley]

- Uważaj! - fuknąłem, nie wiedząc nawet kto na mnie wpadł. Kiedy dostrzegłem jednak że to kobieta, w dodatku młoda, zszedłem nieco z tonu. Chciałem ją przepuścić, ale wyszło jak na każdym tanim romansidle - kiedy zrobiłem krok w prawo, ona przesuwała się w tą sama stronę co ja. Kiedy znów zrobiłem krok w drugą stronę, ona znów podążyła za mną niczym cień. Wprowadziło nas to w lekkie zakłopotanie i aż musiałem się uśmiechnąć. Spojrzałem na jej twarz. Była bardzo atrakcyjna i... zaraz... czy ja już jej kiedyś nie spotkałem?
Stanąłem jak wryty, a ona wykorzystała to, by mnie ominąć. Czy to możliwe, by była to ta osoba,o której własnie pomyslałem?
Odwróciłem się na pięcie, patrząc na dziewczynę.
- Przepraszam, czy my się nie znamy? - rzuciłem nieco osłupiały, bo czy to możliwe, by spotkać dawną znajomą sprzed kilku lat, tak po prostu na ulicy Tree Hill?
- Collett, prawda? - musiałem potwierdzić jej tożsamość. Najwyżej zrobiłbym z siebie głupka.

[Nicolette McCartney]

Chciała być miła jednak mężczyźnie chyba na tym nie zależało. Usłyszała od razu jego wypowiedź i ton którego użył.
- Sorry koleś ale sam uważaj a nie stoisz jak słup soli na chodniku po, którym chodzą ludzie...Jakoś nie widzę tabliczki, że chodnik jest prywatny - powiedziała.
Nie mogła się opanować i powstrzymać przed tym komentarzem. Postanowiła go wyminąć jednak gdy chciała przejść z lewej on też, ona z prawej on też. Jak gdyby robił jej naprawdę na złość, chciał ją celowo zdenerwować. W końcu nieco zdenerwowana spojrzała na niego i natychmiastowo chwyciła go za ramiona.
- Stój i nie ruszaj się, bo chce ciebie wyminąć - rzekła.
Po chwili obrzuciła jego twarz nieco uważniejszym spojrzeniem. A po chwili wyminęła go chcąc ruszyć dalej w swoją drogę. Słysząc jego głos miała ochotę zaklnąć, jednak jakoś się powstrzymała.
- Wiesz tani chwyt. - mruknęła.
Koleś widocznie nie znał lepszych chwytów na podryw. Jednak słysząc swoje imię przystanęła.
- Tak. A co książke piszesz ? - zapytała

[Jeff Backley]

No tak, nie wiele się zmieniła. Zaśmiałem się w duchu, a kąciki mych ust powędrowały nieco wyżej. Pamiętałem tą postawę buntowniczki. Nikt na pamiętnej imprezie nie chcial zaleźć jej za skórę. Wiem już też, dlaczego ostrzegali mnie, bym nie próbował jej wykorzystać. Mieli rację, dziewczyna miała pazur. Właściwie tylko bardziej mnie to nakręciło.
- No ładnie, tak się zwracasz do kogoś, kto postawił Ci drinka i kupił wymarzone buty, byle tylko ujrzeć usmiech na twojej twarzy? - skrzyzowałem dłonie na piersi i pokręciłem głową z niedowierzaniem. Byłem ciekaw czy sobie przypomni... a może byłem tylko marnym epizodem? Zaraz... ja i marny epizod? Przecież Jeffrey Backley nigdy takim nie był! Pewnie wspomina mnie ciepło i chce bym ją adorował, o tak! Zawsze spodziewam sie najlepszego i dlatego wygrywam.

[Nicolette McCartney]

Tak bardzo nie wiele się zmieniła, no może było kilka szczegółów. Jednak charakter zawsze będzie miała po prostu taki sam. Nie miała zamiaru grać, udawać słodkiej naiwnej dziewczyny. Nie była taka. Zawsze była sobą, była osobą, która nie dawała sobie włazić na głowę. Wolała swoją postawę osoby hardej, na pewno nie kruchej. W głębi serca chciała by ktoś ją pokochał, jednak ostatnie doświadczenia nauczyły ją, że uczucia to jednak coś przereklamowanego, tak jak prawdziwa miłość. Tak miała pazur, miała pazury , które mogły naprawdę wyrządzić dużą krzywdę. Po jego słowach otaksowała go spojrzeniem.
- Jeny koleś...ja rozumiem, jesteś zdesperowany itp. Ale chyba od takich rzeczy to masz panienki na telefon co ? - zapytała go.
Wiedziała kim on jest, jednak nie miała zamiaru ułatwić mu zadania. Patrzyła na niego z uśmieszkiem na twarzy. Trzeba przyznać wyrobił się z wyglądu, jednak ona nie ułatwi mu zadania, wprost przeciwnie. Ona mu je zdecydowanie utrudni. Podeszła do niego tak, że stykali się ciałami a następnie zbliżyła swoją twarz do jego twarzy.
- Naucz się jednego. Ja to nie inne...Jeff - szepnęła mu do ucha.
Odsunęłą się od niego i zaśmiała, następnie odsunęła się dalej do tyłu tak , że sprawiała wrażenie jakby miała zamiar zmyć się stąd. Och niech pan Backley się pomęczy, to ciekawy widok i dobra rozrywka dla niej

[Magnolia Plumier]

Przyjechaliśmy do centrum, zatrzymałem się pod wskazanym przez X adresem i wysadziłem ją z samochodu..
-Przyjadę po Ciebie później..-powiedziałem do niej i puściłem jej oczko, a potem poczekałem, aż wejdzie do budynku i odjechałem na zakupy xD

[Brooke Davis]

Kiedy podjechaliśmy pod kawiarnie gdzie miałam spotkać się z menagerem wysiadłam z samochodu i weszłam do środka. Przedyskutowaliśmy wszystko cieszył się , że w końcu chcę nagrywać. Powiedział , że Frank ma mnie pilnować i nie zrezygnuje z niego dlatego mam się nie sprzeciwiać zgodziłam się na wszytsko. A że spotkanie szybciej się skończyło pożegnałam się z menagrem dopiłam czekoladę i wyszłam z kawiarni. Wtedy zostałam napadnięta , nie wiedziałam co się dzieje.

[Magnolia Plumier]

No a ja oczywiście zniknąłem na długo, bo te zakupy mi zajęły chwilę, ale jak już skończyłem je robić, to podjechałem pod kawiarnię, a wtedy zobaczyłem, co się dzieje na ulicy, podjechałem tam na czerwonym świetle, z piskiem opon zatrzymałem się przy Christinie i celując w obu z pistoletów wyskoczyłem z auta.. Chciałem ich przestraszyć..

[Brooke Davis]

Dostałam od jednego mężczyzny w twarz i upadłam na ziemię , nadal trzymałam swoją torebkę. Frank celował w nich , ale nie wiedziałam co się dzieje , bo uderzyłam głowa i chodnik. Byłam trochę zamroczona.

[Magnolia Plumier]

Na szczęście chłopaki nie były uzbrojone za bardzie mieli tylko noże, ale jak Chris upadła, to spojrzałem na nią, a potem popatrzyłem na chłopaków, którzy już się wycofywali z zasięgu moich spluw..
Gdy uciekli, podbiegłem do Chris i klęknąłem przy niej..
-Jezu, nic CI nie jest?-zapytałem i podniosłem jej głowę..

[Brooke Davis]

-nie , chyba nie -powiedziałam i spojrzałam na Franka....-przepraszam , ze nie poczekałam -powiedziałam i złapalam go za rękę , głowa mnie bolała od uderzenia i miałam zadrapaną skórę , ale na szczęscie nic więcej mi się nie stało.