[Thomas Lancaster]

-możesz być o to spokojna , nawet nie wiedziałem , że tu mieszkasz , ale ciesze się , że dowiedziałem się , że u Ciebie wszystko w porządku -uśmiechnął się i napił kawy.
-nigdy bym nie chciał zniszczyć Ci życia , możesz na mnie liczyć więc jak cos zawsze możesz sie do mnie odzywać w razie czego -puścił jej oczko.
-a Twój mąż to szczęściarz i przynajmniej nie spieprzy tego jak ja to zrobiłem

[Emily Johnson]

Uśmiechnęłam się do niego..-No w sumie nie wiedziałeś..-pokiwałam głową i napiłam się kawy.
-Jakbym czegoś potrzebowała, to się wtedy do Ciebie odezwę, ale też nie będę Cię wykorzystywać..-powiedziałam i zaśmiałam się lekko.
-Nie widzieliśmy się tyle lat, więc nie będę Cię wykorzystywać..-powiedziałam z uśmiechem.
-Miło, że to mówisz..-dodałam, zaczęłam jeść sobie ciasto.

[Thomas Lancaster]

-przepraszam , że tak musiałas tyle przechodzić przeze mnie -powiedział szczerze. Wiedział , że Rachel chciała dla niego dobrze , ale wtedy na prawdę zależało mu na pieniądzach inaczej by go wyrzucili z uczelni.
-jesteś cudowną osoba i bardzo bym chciał , żebyśmy kiedyś zostali przyjaciółmi wiem , że teraz to za wcześniej , ale chyba możemy odzyskać swoje zaufanie -spojrzał na byłą żonkę z uśmiechem na twarzy. Napił się kawy i patrzył jak Rachel zajada ciastko.

[Emily Johnson]

Spojrzałam na niego..-nie musisz mnie za to przepraszać..-powiedziałam spokojnie.. -po prostu różniliśmy się wtedy i nie byliśmy dla siebie stworzeni najwyraźniej..-spojrzałam w jego oczy.
-Myślę, że możemy zostać przyjaciółmi..-powiedziałam, w końcu kiedys był dla mnie bliską osobą i ufałam mu..
-Postaram się Ci ufać.. A przynajmniej postaram się nauczyć tego zaufania..-dodałam, patrząc na niego.
-Nie mogę Ci obiecać, że to się stanie szybko, ale wiesz,.. Możesz na mnie liczyć..-powiedziałam i ujęłam jego dłoń na stoliku, zawsze byłam dla niego, więc jak tylko będzie chciał, żebym była dla niego wsparciem, to nie widziałam w tym przeszkody.

[Thomas Lancaster]

-ciesze się , że tak mówisz , może przyjaźń wyjdzie nam lepiej niż małżeństwo -puściłem jej oczko i napił się kawy.
-podoba Ci się w tym miasteczku , jak dlugo jesteś małżeństwem ?-spytał z czystej ciekawości , w końcu kiedyś była jego żoną.

[Emily Johnson]

-Może..-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego..-Zobaczymy..-dodałam i spojrzałam na niego z uśmiechem.
-Podoba mi się...-powiedziałam i spojrzałam na Thomasa..-Odkąd się tu przeprowadziłam mi się podobało, ale w sumie wtedy nie przywiązywałam do tego wagi, byłam zajęta pracą, a dopiero potem zaczęłam dostrzegać jak tu jest wspaniale..
-uśmiechnęłam się.
-W sumie kilka miesiecy..-powiedziałam i spojrzałam na niego.-Więc mam jeszcze mniejszy staż małżeński niż wtedy..-uśmiechnęłam się do niego miło

[Thomas Lancaster]

-mam nadzieje , że tym razem nie skończy się to małżeństwo tak szybko jak nasze -powiedział i napił się kawy.
-ciesze się , że wpadłem na Ciebie , ostatnio nawet myślałem o Tobie zastanawiając się jak Ci się powodzi , a tu taka niespodzianka-zaśmiał się
-a gdzie masz męża?

[Emily Johnson]

-Ja też..-powiedziałam i spojrzałam na niego z lekkim uśmiechem..-Nie mam zamiaru już zmieniać męża, więc mam nadzieję, że będzie trwało już do końca.. --spojrzałam na Thomasa.
-No widzisz, ja za to o Tobie nie myślałam.-wyszczerzyłam się do niego..-Ale doprowadziłeś mnie do zawału swoją obecnością tutaj..-zachichotałam.
-Musiał wracać do szpitala, jakiś nagły przypadek..-machnęłam dłonią..-Normalka..

[Thomas Lancaster]

-przepraszam , nie chciałem doprowadzić Cię do stanu zawałowego -powiedział i usmiechnął się do byłej żony.
-poza tym jak Ci się , żyje jesteś szczęśliwa Rachel ?-spytał i spojrzał głęboko w jej oczy, zawsze zależało mu na niej , ale on spostrzegała to nieco inaczej niż on.
-wiesz chcę , żebyś miała wszystko co najlepsze -uśmiechnął się i dopił kawę.

[Emily Johnson]

-No mam nadzieję, że nie jesteś taki, żeby chcieć mnie zabić, już teraz nie miałbyś z tego żadnego interesu..-powiedziałam i zaśmiałam się, spojrzałam w jego oczka głęboko, byłam w nim kiedyś bardzo zakochana i teraz te wszystkie wspomnienia we mnie uderzały, uśmiechałam się mimochodem pod nosem, to były mimo wszystko dobre wspomnienia.
-Jestem..-powiedziałam i pokiwałam głową.. -Nawet bardzo..-uśmiechnęłam się..-Mam dobrą pracę i naprawdą Will jest dla mnie wspaniały..-powiedziałam z uśmiechem.
-Mam to, Thomas..-powiedziałam i pokiwałam głową.
-A ty? Masz wszystko co najlepsze? Dobrze Ci się wiedzie?-zapytałam i oparłam głowę na dłoniach, opierając je o stół i wpatrywałam się w niego.

[Thomas Lancaster]

-cieszy mnie to bardzo-powiedział z uśmiechem na twarzy.
-wiesz , nie mam na co narzekać , ale chyba już wiem , że związki nie są dla mnie -powiedział, zgodnie z prawdą , bo właśnie tak czuł i uważał.
-ale nie żałuje tego , że byliśmy razem -uśmiechnął się do dziewczyny.

[Emily Johnson]

Spojrzałam na Thomasa z uśmiechem..
-Hm, nie żałujesz tego, że byliśmy razem, ale to był na tyle beznadziejny związek, ze nie chcesz kolejnego..-powiedziałam, żartując sobie lekko, chociaż nie do końca to był chyba żart, w końcu tak to trochę zabrzmiało xD
Napiłam się kawy i patrzyłam sobie na Thomasa..
-Ale w sumie czemu uważasz, że związki nie są dla Ciebie, co?.

[Thomas Lancaster]

-to nie tak , ja po prostu lubię być sam , nie muszę się o nikogo troszczyć nikt mi niczego nie narzuca , nie zabrania , nie lubię być zniewolony , dlatego nasz związek nigdy by nie przetrwał.... Ty naciskałaś , a ja nie chciałem skończyć z nielegalnych walk , taka jest prawda -powiedział i spojrzał na byłą żonę.
-ciesze się , że znalazłaś kogoś odpowiedniego dla siebie Rachel , na prawdę -dodał i poprosił rachunek , trochę się zasiedzieli , a Tom miał trochę spraw do załatwienia dla klubu.

[Emily Johnson]

Patrzyłam na niego uważnie, skrzywiłam się lekko i spojrzałam w jego oczka..
-No dobrze, skoro uważasz, że wyszło Ci to na dobre..-powiedziałam i uniosłam lekko brwi do góry..
-Ja też się z tego powodu cieszę..-powiedziałam i spojrzałam na niego z lekkim uśmiechem.
Kelnerka przyniosła rachunek.
-jak będziesz miał kiedyś ochotę się spotkać, wyskoczyć na kawę, to proszę.. -podałam mu moją wizytówkę, na której miał aktualny numer telefonu.
-Miło było Cię zobaczyć..-powiedziałam z uśmiechem.
Potem gdy Thomas już zapłacił, pożegnałam się z nim i wyszłam z CH i potem sobie poszłam do domu.

[Thomas Lancaster]

Tom pożegnał się z byłą żoną. Kiedy uregulował rachunki , wyszedł z lodziarni. Poszedł załatwiać sprawy dla klubu.