[Justine Devoux]

-Czasem mam wrażenie, że wnosi on jeszcze więcej zamieszania..-powiedziałam i zaśmiałam się..-W sensie.. Jak go nie ma, to radzę sobie sama, a chłopaki mnie nie wtajemniczają w to co się dzieje, a jak wraca to wszystko do góry nogami się wywraca.
Zaśmiałam się..-Skoro jestem twoja to nie powinnaś mi doradzać na korzyść Charliego..-powiedziałam..-Choć na pewno byłby CI wdzięczny..-puściłam jej oczko i też ją cmoknęłam.

[Amelia Jones]

-Taaaa cały Clive.jak jest to wiecznie jakies zamieszanie - zasmiała sie.
-Ale..no coz..moze teraz wyluzuje skoro znów ma zostac ojcem, co? - usmiechnęła sie lekko.
-No w sumie..choc wiesz..teraz to musis zmu przekazac, że wisi mi kupe kasy..albo co najmniej wielkaprzysługę za to - zasmiała sie.
-To co? Pij to i spadamy.. -powiedziała do justine po czym poprosiła o rachunek juz

[Justine Devoux]

-Dokładnie tak, same dramaty..-powiedziałam i zaśmiałam się..
-Może ale chyba nie liczyłabym na to..-powiedziałam..-Nie lubię tej jego dziewczyny od siedmiu boleści..-westchnęłam..
-Przekażę mu.-powiedziałam i zachichotałam, a potem skończyłam pić kawę, dostałyśmy rachunek, a potem zapłaciłyśmy go i ruszyłyśmy do wyjścia..
-Gdzie teraz?

[Amelia Jones]

-Hmm..a on o tym wie?W sumie..to przez nia ta cała akcja z Charlim prawda?jak on mógł wgl sie z nia spotkac..a do tego jeszcze bachora jej zorbic.. - pokreciła głowa Alice.
-No ne wiem..do mnie lub do ciebie..na małe..co nieco - zamchała brwiami wstając i zabierając swoje zakupy a potem poszły..se wybierz gdzie xd

[Thomas Lancaster]

Weszli do lodziarni i usiedli przy wolnym stoliku.
-na co masz ochotę ?-spytał i zamówił sobie mocna kawę.
-w sumie to skończyłem studia , pracowałem w Charming , a kiedy straciłem licencje na to żeby być lekarzem przyjechałem do Tree Hill, a Ciebie co tu sprowadziło ?-spytał

[Emily Johnson]

-Tylko kawę, no i może jakiś serniczek..-powiedziałam i spojrzałam na niego z rozbawieniem, uwielbiałam słodycze, a on o tym wiedział.
-W sumie ja zaraz po studiach dostałam staż w tutejszym szpitalu, więc przeprowadziłam się tutaj, a potem zaproponowali mi tu pracę, i tak zostałem na stałe..-powiedziałam do niego z uśmiechem..
-Potem poznałam mojego męża i tak sobie mieszkamy.. Dzisiaj kupiliśmy dom..-powiedziałam do niego.

[Emily Johnson]

-Tylko kawę, no i może jakiś serniczek..-powiedziałam i spojrzałam na niego z rozbawieniem, uwielbiałam słodycze, a on o tym wiedział.
-W sumie ja zaraz po studiach dostałam staż w tutejszym szpitalu, więc przeprowadziłam się tutaj, a potem zaproponowali mi tu pracę, i tak zostałem na stałe..-powiedziałam do niego z uśmiechem..
-Potem poznałam mojego męża i tak sobie mieszkamy.. Dzisiaj kupiliśmy dom..-powiedziałam do niego.

[Thomas Lancaster]

Kiedy odeszła od nich kelnerka spojrzał na Rachel.
-widzę , że Twoje życie się całkiem nieźle ułożyło -powiedział. On nie miał tyle szczęścia , ale nie narzekał.
-ciesze się , że u Ciebie wszystko w porządku , a Twój mąż wie o mnie to znaczy o tym że miałaś męża ?-spytał z ciekawości.

[Emily Johnson]

-Tak, ułożyło się..-powiedziałam i spojrzałam na niego z uśmiechem.. -I całkiem mi się to podoba..-wyszczerzyłam się do niego.
-Hmm..-przygryzłam wargę i spojrzałam na Thomasa..
-Nie wie o Tobie..-powiedziałam do niego..-I chyba wolałabym, żeby tak zostało..-dodałam i westchnęłam..-W sumie nie wiem.. Powinnam mu o Tobie powiedzieć, w szczególności, że mieszkamy w jednym mieście..

[Thomas Lancaster]

-nie martw się Rachel , nie powiem mu o sobie , to Twoje sprawy , a ja nie zamierzam uprzykrzać Ci życia-uśmiechnął sie do byłej żony.
-nie zniszczę Twojego szczęścia, tego możesz być pewna -dostali swoje zamówienie. Napił się kawy i spojrzał na Rachel.

[Emily Johnson]

Spojrzałam na niego uważnie..-Nie masz do mnie żalu?-zapytałam całkiem poważnie, w końcu nie rozstaliśmy się całkiem pokojowo, bo to jednak ja mu wiele zarzucałam, a jemu się to nie do końca podobało.
-Dzięki Thomas..-powiedziałam i spojrzałam na niego z uśmiechem..

[Thomas Lancaster]

Nie zamierzał się z nią kłócić ich rozstanie było dawno temu , przebolał je i zaczął żyć dalej.
-nie , nie mam do Ciebie żalu , bo nie ma o co , jesteś szczęśliwa i to się liczyc -uśmiechnął sie do niej po przyjacielsku.
-nie ma sprawy , ale jak będziesz chciała, żeby mnie poznał to tez nie mam nic przeciwko-puścił jej oczko.

[Emily Johnson]

Uśmiechnęłam się do niego miło i spojrzałam w jego oczka..
-Chyba trochę się jednak zmieniłeś..-powiedziałam do niego.. Wydawało mi się, że kiedyś jednak miałby do mnie żal, że tak postąpiłam.
-Okej, przemyślę to jeszcze..-powiedziałam i patrzyłam się cały czas na niego, w sumie chyba jeszcze nie mogłam uwierzyć, że go spotkałam.

[Thomas Lancaster]

-co mi sie tak przyglądasz ?-spytał z cwanym uśmieszkiem.
-nie miałem do Ciebie żalu , było mi przykro i byłem rozżalony , ale minęło sporo czasu ja miałem czas żeby to wszystko przemyśleć , wiem , że martwiłaś się o mnie Rachel , bała się że kiedys nie wrócę z walki , ale nie miałem innego wyjścia musiałem zarabiać pieniądze -powiedział i napił się kawy.
-miło będzie jak nie będziesz mnie unikała

[Emily Johnson]

-Ja tylko.. -powiedziałam i spojrzałam na niego, uśmiechnęłam się miło..-Po prostu chyba nie mogę uwierzyć, że Cię widzę.. A do tego wcale się nie zmieniłeś Thomas..-powiedziałam do mojego eks męża.
Westchnęłam lekko..
-Chciałam dla Ciebie jak najlepiej..-powiedziałam i spojrzałam na niego uważnie..-I wtedy nie widziałam innego wyjścia..-dodałam, w sumie mogłam trochę żałować tego, że nie mogłam na niego w żaden sposób pomóc i nakłonić go do tego, żeby przestał.
-Postaram się..-uśmiechnęłam się..-Ale skoro nie masz zamiaru zniszczyć mi życia i nie jesteś tu po to by mnie odzyskać, to myślę, że jakoś sobie poradzimy nawzajem z naszą obecnością..-uśmiechnęłam się do niego.