[Nicolette McCartney]

[Owen]

skierowali mnie na ten oddział, ale miałem problemy że by dostać się do środka, dopiero jak powiedziałem, lekko naciągając prawdę ze to moja dziewczyna udało sie...
jakaś pielęgniarka poszła zapytać czy Lizz chce się ze mną zobaczyć

[Nicolette McCartney]

Była tak bardzo słaba. Podpięta do aparatury ledwo co mogła mówić. Ledwo jednak skinęła głową, że sie zgadza. Blada jak kartka papieru

[Owen]

Gdy wszedłem przezyłem szok, naprawdę wygladała słabo...
podeszłem powoli do łożka, przyznaje ze ten widok powodował ze aż łzy cisneły sie do oczu... - Lizz - usiadęłm na krześle obok - czemu mi nie powiedziałaś -

[Nicolette McCartney]

- Po co ?. Myślisz, że jestem głucha ja wiem ile czasu mi zostało - powiedziała mu

[Owen]

- nie wierzę, to nie możliwe - odpowiedziałem z strachem w głosie... - wyjdziesz z tego wierze w to... - lekko ścisnałem jej dłoń, czułem starch i złość w środku, bałem sie o nia i nie chciałem jej starcic...

[Nicolette McCartney]

- Ja już w to nie wierzę.....ale wiesz co jak będziesz miał kiedyś córke daj jej na imię Elizabeth co ? - zapytała.

[Owen]

- nie... nie to nie może być prawda - szepnąłem, czułem że właśnie oczy zaszły mi łzami, nawet już jedna spływała po policzku... - dopóki nie porozmawiam z lekarzem ... - miałem jeszcze nadzieje, wiedziałem że coś da się zrobić...

[Nicolette McCartney]

- Nie oszukuj mnie. Ale chociaż daj jej tak na drugie imię jak nie chcesz na pierwsze - szepnęła

[Owen]

- dobrze - przetarłem oczy, odetchnąłem - nic nie jest stracone - powiedziałem to stanowczo tak by siebie tez przekonać...
- co powiedział lekarz, konkretnie Lizz ?? - zapytałem

[Nicolette McCartney]

- Maksymalnie 2 miesiące może mniej jak organizm zacznie odrzucać leki - powiedziała mu.
Zakrztusiła się

[Owen]

- idę porozmawiać z lekarzem - wstałem od łóżka naprawdę zdeterminowany...
jeszcze nie wiedziałem jak pomóc, ale wiedziałem że zrobię wszystko...

[Nicolette McCartney]

- Nie musisz. Ja wiem, że nie ma żadnego ratunku - powiedziała do niego słabym głosem

[Owen]

Pokiwałem głową na nie... nie wierzyłem, że tak się to wszystko potoczy... - zaraz wróce - powiedziałem ciszej.

Wyszedłem z sali, chwilkę czasu zajęło mi zanim znalazłem doktora. Dłuższą chwilkę musiałem go namawiać by udzielił mi tych informacji, ale nalegania i prośby pomogły...
Informacje nie były dobre, wręcz tragiczne, sam lekarz nie dawał większych szans, dlatego byłem wściekły. Choć w jego zdaniu pojawiło się jedno stwierdzenie: że operacje i zabiegi o takie wysokiej specjalizacji odbywają się w Szwajcarii.

To dawało mi nadzieję...

Wróciłem do sali by zostać jeszcze z Lizz, usiadłem obok łóżka, dalej trzymając jej dłoń - odpoczywaj - dodałem cichutko...

[Nicolette McCartney]

- Wiesz ja sama już nie wiem czy warto walczyć - szepnęła do niego bardzo cicho.
Była taka szczuplutka