[Lucas]

[Erez]

Dość komiczny obraz - rosły i groźnie wyglądający mężczyzna, zajadający się ogromną porcją czekoladowego ciasta, popijając raz po raz filiżanke czarnej jak smoła kawy. Ale nie dbał oto. Siedząc nonszalancko na krześle, obserwował obojętnym i nieco znudzonym spojrzeniem otaczających go ludzi. Lecz po chwili, uznając, że nie ma tu nikogo ciekawego, znów wrócił do delektowania się wypiekiem.

[Justine Devoux]

-Smacznego..-powiedziałam stawiając swoja kawę naprzeciwko niego...-Mam nadzieje, ze na nikogo nie czekasz.. A nawet jesli czekasz to będzie musiał przyjść później..-powiedziałam z cwaniackim usmiechem na ustach, siadając na krześle na przeciwko niego i wpatrujac się w niego...

[Erez]

Zajadając się z wolna swoim ciastkiem, nie miał pojęcia, że ktokolwiek zbliża się do jego stolika. Więc gdy tylko usłyszał kobiecy głos, mimowolnie podniósł wzrok i ujrzał blond włosą piękność. Serene. Cóż, nie myślał, że tak szybko się spotkają.
Potraktował ją nieco brutalnie, dlatego też przez chwile myślał, iż kobieta wyleje na niego, jeszcze parującą i nieco upitą, zawartość filiżanki. Nic takiego nie uczyniła. Ciche westchnienie ulgi wyrwało mu się z jego ust, które po jakimś czasie ukształtowały się dość zadziorny uśmiech.
- Witam, niegrzeczną studentkę. Jakimś cudem nie jestem umówiony z żadną ze swoich fanek. Chcesz trochą?- Tu wymownie spojrzał na talerzyk, gdzie znajdowała się resztka czekoladowej słodkości.

[Justine Devoux]

Spojrzałam na niego z uśmiechem.. Wcale nie byłam zła, raczej rozbawiona wcześniejszą sytuacją.. Poonadto kto by wylał na takieeego kolesia xD Upiłam łyka swojej kawy i skinęłam głową na propozycję ciasta. Przysunełam się do niego bliżej, zabrałam widelczyk, nabiłam kęs i zjadłam go, ponętnie oblizujac usta.

[Erez]

Z nieukrywanym zainteresowaniem obserwował jej poczynania. Choć, tak naprawdę, jego myśli krążyły gdzieś daleko.
- Mam nadzieje, że można tu palić... - Mruknął, jakby do siebie, po czym wyciągnął jednego z papierosa, z pustawej już paczki i odpalił. Jak miał w swoim zwyczaju, przymrużył lekko swe oczy, zaciągnął się z uwielbieniem wypisanym na twarzy.

[Justine Devoux]

Spojrzałam na niego, gdy zjadłam ciasto i uśmiechnęłam się lekko. -Co słychać..-zapytałam jakby od niechcenia, popijając swoją kawę..

[Erez]

Jej słowa nie dotarły do niego. Był za bardzo pochłonięty paleniem papierosa. Z dziwnego rodzaju zamyślenia, wyrwała go głośna rozmowa właściciela Chocoland z jednym z klientów. Cała ta sytuacja nie wzbudziła w nim żadnego zainteresowania, więc całkowicie skupił swą uwagę na kobietę siedzącą obok niego. Minęła chwila ciszy, nim rzekł z całkowitą powagą:
- Jeśli mamy dalej zwiedzać sale ćwiczeń muszę wiedzieć coś o tobie. Chce cię poznać. - Uśmiechnął się do niej zachęcająco. Bądź co bądź Erez był dobrym słuchaczem.

[Justine Devoux]

Spojrzałam na niego znad kubka z kawą.. -A co chciałbyś wiedzieć? -zapytałam zakładając nogę na nogę i opierając się na krześle, tworząc sobie małą strefę buforową.. Bądź co bądź nie lubiłam rozmawiać o sobie i moim życiu więc starałam się zawsze mówić jak najmniej.

[Erez]

Jego usta drgnęły lekko do góry, ale zachował ten sam, nieco mizerny uśmiech, po chwili zaś, wraz z ciepłym oddechem wydobył się szarawy dym.
- Wszystko.
Ażeby jakoś skłonić ją do otwarcia się, pochylił się ku niej i pocałował ją krótko, aczkolwiek bardzo czule.
- Przekonałem cię jakoś? - Spytał cicho, wracając do poprzedniej pozycji.

[Justine Devoux]

Odwzajemniłam pocałunek i spojrzałam na niego..-Jakoś nie bardzo..-powiedziałam, ale juz z lekkim uśiechem na ustach... -W zasadzie to przez całe życie mieszkałam w NY-zczęłam opowiadać- razem z mamą i bratem przeprowadziłam się tutaj w klasie maturalnej, oni wrócili po roku do NY a ja tutaj zostałam, odwiedzają mnie czasem, ale to raczej ja latam tam. Studiuję krojenie żab, ale to już wiesz. i w sumie tyle.

[Erez]

- Liczyłem na jakieś pikantne szczegóły. - Przybrał minę głoszącą "jaki to ja jestem rozczarowany". Ale po chwili wrócił mu ten niekorzystny humor i stwierdził, marszcząc czoło:
- Pewnie poznałaś jak okrutna jest samotność? Chyba, że nie wiem o twoim mężu i trójce dzieci. - Pozwolił sobie na żart, wciąż mając wzrok utkwiony w jej twarzy.

[Justine Devoux]

Spojrzałam na niego..-pikantne szczegóły będą później, na razie musisz zadowolić się tym.. I masz rację nie wiesz nic o moim mężu i trójce dzieci, ponieważ ich nie posiadam..-powiedziałam.-I nie zamierzam w najbliższym czasie.. A samotnośc jest całkiem nudna.. Trzeba przyznać...

[Erez]

- Dobrze, zostawimy sobie pikantne szczególiki na deser. - Odrzekł uśmiechając się przyjaźnie, przy okazji puszczając perskie oko. Wtem wyprostował się, ujął filiżankę w dłoń i upił porządny, ostatni łyk energetycznego napoju. - Dzisiaj mówimy samotności i nudzie bezapelacyjne "nie". Co ty na to?

[Justine Devoux]

Uśmiechnełam się pod nosem.. -Dobrze. -powiedziałam..-więc w jaki sposób będziemy mówić to bezapelacyjne nie?-zapytałam go wpatrując się w niego.