[Emily Johnson]

***

[Emily Johnson]

No to powiedzmy, że po drodze zatrzymaliśmy się w barze na śniadaniu, po czym od razu przyjechaliśmy do firmy, zacząłem oprowadzać Hon po moim dobytku.

[Brooke Davis]

-spory ten budynek -powiedziałam do Olivera kiedy oprowadzał mnie po swojej firmie , oczywiście przedstawiał mnie też swoim pracownikom.

[Emily Johnson]

-To duża firma..-powiedziałem do Hon i spojrzałem w jej oczy..-Zarabia dużo pieniędzy, więc musi być duża..-powiedziałem i zaśmiałem się lekko..
-Jak Ci się podoba?

[Brooke Davis]

-fajnie , jest i bardzo mi się podoba , zwłaszcza sekretarka , bo ma na ręce obrączkę-powiedziałam i wyszczerzyłam się do mojego mężczyzny.
-może pokażesz mi swój gabinet co?

[Emily Johnson]

Zaśmiałem się i spojrzałem na nią..-Widzisz, czyli opłacało się do niej zadzwonić i poprosić, by ubrała dzisiaj obrączkę..-zażartowałem sobie i wyszczerzyłem do niej, po czym zaprowadziłem ją do swojego gabinetu.

[Brooke Davis]

-jakoś nie jestem o nią zazdrosna-powiedziałam i weszliśmy do jego gabinetu.
-a tu mi sie podoba najbardziej -powiedziałam i usiadłam sobie na brzegu biurka patrząc na Olivera.

[Emily Johnson]

-Tak myślałem, że Ci się spodoba..-zaśmiałem się..-Wszyscy są chyba zdziwieni moim widokiem tutaj..-powiedziałem do niej..-Chcesz może kawy?-zapytałem..-Albo coś?-uniosłem lekko brew do góry i usiadłem na fotelu prezesa.

[Brooke Davis]

-może być kawa panie prezesie-powiedziałam i postawiłam stopę między jego nogami na tym fotelu prezesa.
-chyba są bardziej zdziwieni tym , że mnie tu przywiozłeś kochanie

[Emily Johnson]

Spojrzałem na jej stopę, po czym zadzwoniłem do sekretarki i poprosiłem o dwie kawy..
-Myślę, że się nie dziwią, że przywiozłem tutaj swoją narzeczoną..-powiedziałem i spojrzałem na nią..
-Ostatnio wiedzieli, że leżę w śpiączce, a teraz biega po firmie, zobaczysz.. Minie godzina a będzie tu cały zarząd.

[Brooke Davis]

Przyciągnęłam go do siebie za koszulkę i pocałowałam jego usteczka.
-myślisz , że aż tak są zdziwieni , żeby wszystkich zwoływać?-spytałam i spojrzałem w jego oczka.
-wiesz jeśli będa chcieli z Tobą pogadać czy coś to ja moge pozwiedzać miasteczko-powiedziałam do niego i się uśmiechnęłam.
-nie chcę sprawiać Ci problemu-dodałam

[Emily Johnson]

Odwzajemniłem jej pocałunek..
-Przez jakiś czas byłem prawie trupem, pewnie podzielili już moją firmę między siebie, więc nie będą zadowoleni, że wróciłem..-zaśmiałem się.
-Wiem, kochanie, ale jesteś moją przyszłą żoną, więc musisz przy mnie zostać..-powiedziałem.
Weszłam sekretarka z kawą na tacy, podziękowałem jej i wyszła, zostawiając kawę na stoliku.
-Nie jesteś problemem, kochanie..-uśmiechnąłem się do niej.

[Brooke Davis]

-to dobrze , bo lubie spędzać z Tobą czas-powiedziałam i spojrzałam na sekretarkę , a kiedy wyszła wróciłam wzrokiem na mojego faceta.
-chyba sobie żartujesz , bo jak nie to po co Ci tacy pracownicy -powiedziałam patrząć w jego oczka.

[Emily Johnson]

Zaśmiałem się..-Nie żartuję sobie..-powiedziałem..-I wcale im się nie dziwię, wręcz przeciwnie.. Cieszy mnie to, że chcieliby przejąc firmę i kontynuować jej działanie..
-Spójrz na to od tej strony, jestem samotny, nie mam dzieci, nikt oprócz mnie nie ma prawa do tej firmy..-powiedziałem..-I umieram,.. to dobrze, że chcą się zająć moim dziedzictwem..-spojrzałem na nią..
-Oczywiście z dniem naszego ślubu w moim testamencie znajdzie się zapis, że wszystko będzie Twoje.. Ale na razie..-wzruszyłem ramionami..
-Mam tam swojego szpiega.. Nie martw się.. Nic się nie stanie, bo nic mi nie jest..-uśmiechnąłem się do niej.

[Brooke Davis]

-po prostu nie podoba mi sie to , że liczyli że umrzesz-powiedziałam ze smutną miną. Przysunęłam się do niego i przytuliłam się, przymknęłam oczy.
-jesteś dla mnie wszystkim Oliver i nie wyobrażam sobie , że bym miała teraz Cię stracić -powiedziałam i spojrzałam w jego oczy.