[Brooke Davis]

-nie wyobrażam sobie wspólnego życia razem jeśli planujesz zabić nasze dziecko -powiedziałem spokojnym głosem
-nie oczywiście nie zwiążę Cię , ale nigdy Ci tego nie wybaczę tego możesz być pewna , myślałem że coś dla Ciebie znaczę

[Emily Johnson]

-To nie jest jeszcze nawet dziecko..-powiedziałam i spojrzałam na niego.. -Więc nikogo nie planuję zabić..-powiedziałam i westchnęłam..
-To moje ciało..-powiedziałam, a w zasadzie warknęłam do niego..
-Nie masz tu nic do wybaczania, to moja decyzja, a nie Twoja...-powiedziałam do niego i skrzyżowałam ręce na piersiach, spojrzałam na niego..
-Nie będziesz mi mówił, jak ma wyglądać moje życie..-dodałam wkurzona już na maksa, nie to miałam na myśli, ale to powiedziałam i nie było już odwrotu.

[Brooke Davis]

-to jest też moje dziecko!-krzyknąłem na nią
-w ogóle masz pojęcie co Ty do mnie mówisz?-spytałem bo miałem wrażenie jak by coś siadło jej na głowę
-to już jest dziecko i pamiętać , że Ty je zabiłaś nie ja

[Emily Johnson]

-To jeszcze nie jest dziecko..-powiedziałam, pokazując na test, na którym na nieszczęście ukazały się dwie kreski, co oznaczało wynik pozytywny..
-Może i Twoje dziecko, ale nie daje Ci to prawa decydować za mnie..
-Więc przestań mnie pouczać.. I odwal się ode mnie..-powiedziałam, byłam bardzo zdenerwowana, a te dwie kreski sprawiły, że prawie trzęsłam się z nerwów, wcale nie miałam tego wszystkiego na myśli.. Po policzkach zaczęły płynąć mi łzy. Miałam wrażenie, że życie mi się skończyło.

[Brooke Davis]

-rób jak chcesz , ja nie będę Cię prosił żebyś zmądrzała -powiedziałem wkurwiony na nią.
-jeśli dziecko usuwasz to mnie też usuń ze swojego życia -powiedziałem i machnąłem ręką
-jak zaczniesz myśleć odezwij się -powiedziałem obróciłem się na pięcie i wyszedłem z łaienki , a później z mieszkania , bo jeszcze bym coś rozwalił.

[Emily Johnson]

-No i dobrze..-powiedziałam i spojrzałam za nim, jak trzaska jednymi a potem drugimi drzwiami, w złości ściągnęłam pierścionek z palca i cisnęłam nim w drzwi, gdy już je zamknął, usiadłam na podłodze w łazience, płacząc.

Po kilku godzinach bezsilności wyszłam z łazienki i poszłam do pokoju się położyć, a rano wyszłam z mieszkania i poszłam do lekarza.