[Octavia Blackburn]

Zobaczyłam Seana śpiącego w pokoju dziecka. Zrobiło mi się jeszcze bardziej przykro. Poszłam do wyjścia.

[Emily Johnson]

Gdy zadzwonił mój budzik, obudziłem się, nie do końca wiedząc, co się dzieje, przeciągnąłem się, byłem trochę połamany od takiego spania, pozbierałem swoje rzeczy i zaniosłem do sypialni, wziąłem prysznic, nie wiedziałem, gdzie wcięło Bell, ale musiałem iść do pracy, więc się zebrałem,a potem wziąłem laptopa i wyszedłem z domu do pracy.

[Octavia Blackburn]

Weszłam do pokoju , usiadłam sobie w fotelu bujanym. Było mi trochę zimno , ale nie przejmowałam się tym. Zapomnaiłam , że dzisiaj jeszcze nic nie jadłam . Przymknęłam oczy połozyłam dłonie na brzuch i nie wiedziałam co mam robić.

[Emily Johnson]

Wróciłem po pracy do domu i od razu skierowałem się do pokoju, w którym zauważyłem Belkę.
-Hej..-powiedziałem, stając w drzwiach, ale nie podszedłem bliżej, nie chciałem jej spłoszyć znowu..
-Gdzie byłaś?-zapytałem i spojrzałem na nią uważnie.

[Octavia Blackburn]

Otworzyłam oczy kiedy usłyszałam Seana.
-na spacerze -powiedziałam i poprawiłam się na tym fotelu bujanym.
-przepraszam , ale nie zrobiłam dzisiaj obiadu -powiedziałam i przymknęłam oczy

[Emily Johnson]

Westchnąłem tylko..
-Wiesz, że nie musisz mi robić codziennie obiadu..-powiedziałem do niej, źle się poczułem z tym, że za to przeprasza..
-A gdzie na tym spacerze?-zapytałem..-Nie chcę Cię kontrolować, ale wolałbym wiedzieć, gdzie jesteś, jak Cię nie ma..-powiedziałem spokojnie, zawsze się mogło coś stać, a ja się po prostu martwiłem.

[Octavia Blackburn]

-byłam na plaży -powiedziałam i schowałam twarz w dłoniach.
-musiałam pobyć sama -dodałam i otarłam łzy z twarzy.
-chyba wrócię na parę dni do brata -powiedziałam , czułam , że tak będzie lepiej. Musiałam podjąć decyzje co ze sobą zrobię , teraz byłam totalnie zagubiona i nie wiedziałam co robić.

[Emily Johnson]

Spojrzałem na nią, jak chowa twarz w dłonie.
-Jezu, nie płacz..-powiedziałem i podszedłem do niej, kucnałem koło tego fotela i złapałem ją za rękę..
-czemu chcesz wrócić do brata?-zapytałem i spojrzałem na nią, nie wiedząc o co chodzi tym razem, bo te jej humory mnie juz dobijały..

[Octavia Blackburn]

-tak , będzie lepiej -powiedziałam i spojrzałam na niego tymi podpuchnietymi oczami.
-wiem , że to wszystko się za szybko potoczyło , nie chcę żebyś czuł odpowiedzialność za mnie przez to , że jestem z Tobą w ciąży mam już dośc bycia ciężarem dla wszystko -powiedziałam

[Emily Johnson]

Spojrzałem na nią zdziwiony, nie wierzyłem, że znów jest taka sama gadka..
-Rozmawialiśmy już o tym, nie jesteś dla mnie żadnym ciężarem..-powiedziałem i spojrzałem w jej oczy, przejechałem dłonią po jej policzku.
-N prawdę tak o mnie myslisz? Że zajmuję się tobą tylko dlatego, że jesteś w ciąży? I że jesteś dla mnie ciężarem?-zapytałem i spojrzałem na nią.

[Octavia Blackburn]

-tak , myślę że gdyby nie dziecko to tego wszystkiego by nie było -powiedziałam i westchnęłam.
-po prostu nie chciałam się wam wszystkim zwalać na głowę , gdybym została w domu nie było by problemów ....lepiej bym wam było beze mnie -powiedziałam .
-przepraszam Sean , że namieszałam Ci w życiu -powiedziałam i zaczęłam płakać nie umiałam się powstrzymać.

[Emily Johnson]

Spojrzałem na nią..
-Na pewno dziecko nas popchnęło do tego..-powiedziałem i spojrzałem w jej oczy..-Ale czy to źle, ze mieliśmy bodźce, które nas ku sobie pchnęły?-zapytałem, nie wiedziałem, co mam zrobić, by ją przy sobie zatrzymać.. Ale tez powoli drażniło mnie to, że nic jej nie przekonuje i nie wierzy we mnie.
Spojrzałem na nią i przytuliłem ją do siebie, gdy zaczęła płakać..
-Przepraszam, że nie wierzysz we mnie, ani mi..-powiedziałem..-I nic na to nie poradzę Bell..
-A jeśli naprawdę chcesz wrócić do Mila, to chyba nie potrafię Cię zatrzymać..-powiedziałem zrezygnowany.

[Octavia Blackburn]

-po prostu boję , że marnuję Ci życie , nie chce tego -powiedziałam i spojrzałam w jego oczy.
-tęskniłam w nocy za Tobą -ujęłam w dłoń jego policzek i pocałowałam z miłością jego usta.
-nie chce wracać do Mila , ale nie chcę żebyś robił coś bo tak trzeba -spojrzałam w jego oczy.
-chce żeby to decyzje bo tak chcesz Sean

[Emily Johnson]

-Nigdy nie czułem, że marnujesz mi życie..-powiedziałem do niej i spojrzałem w jej oczy..
-Ja też za tobą tęskniłem..-powiedziałem do niej.
-Robię to bo tak trzeba..-powiedziałem i pokiwałem głową..-Ale to nie znaczy, że tego nie chcę, Bell..-dodałem i uniosłem jej podbródek, cmoknąłem jej usta.
-Albo to zrozumiesz, albo nic z tego..-dodałem jeszcze..

[Octavia Blackburn]

-nie chcę , żebyś czuł się w obowiązku być ze mną.....bo jeśli tak robisz , to własnie marnuję Ci życie....gdyby nie dziecko nie był byś ze mną -powiedziałam i już całkowicie sama nie wiedziałam co mam robić. Było mi źle , czułam się fatalnie i byłam bardzo nieszczęśliwa.